معيارهاي گزينش دستياران تدريس و مدرسان مدعو معماري؛ نمونه‌ي موردي: دانشگاه حكيم سبزواري

با افزايش پذيرش دانشجو در رشته‌ي معماري نسبت به گذشته، استادان معماري براي پيش‌برد كارگاه طراحي نيازمند كمك دستياراني هستند كه غالباً از ميان مدرسان مدعو انتخاب مي‌شوند. ظاهراً براي انتخاب اين دستياران محدوديت‌ها و معيارهاي روشني وجود ندارد و استادان صرفاً با نظر شخصي و تجربي و با شناخت قبلي خود دستيار انتخاب مي‌كنند. از سوي ديگر، برخي دانش‌آموختگان جديد معماري نيز به‌دليل كمبود كار در بازار حرفه‌اي، بدون ميل و استعداد شخصي، متقاضي دستياري هستند. گاهي بي‌توجهي يا اشتباه استادان در انتخاب يك دستيار مناسب، موجب نارضايتي دانشجويان كارشناسي معماري مي‌شود. از اين رو، سعي شده به معيار‌هاي گزينش دستيار تدريس و مدرسان مدعو در دانشكده‌ي معماري دانشگاه حكيم سبزواري پرداخته شود. روش تحقيق اين مقاله تركيبي است و در دو بخش مطالعات كتابخانه‌اي و زمينه‌اي، از طريق مصاحبه و پرسشنامه انجام شده است. از طريق مصاحبه با استادان و پرسش از دانشجويان دوره‌ي كارشناسي، و در ادامه، با مقايسه، تحليل و تطبيق نظرها، چند معيار روشن بدست آمد و اولويت‌بندي شد. هدف از تحقيق حاضر آن است كه از طريق استخراج معيارهاي برجسته‌ي مورد قبول استادان و دانشجويان معماري، تعريفي عملياتي براي گزينش دستياران استاد ارائه دهد تا استادان علاقه‌مند بتوانند انتخاب‌هاي شخصي و تجربي خود را با نتايج حاصل از اين پژوهش ارزيابي نمايند و خطاي كمتري داشته باشند.