تحليل تاثير تغييرات حجمي بر رفتار آكوستيكي در مساجد؛ مطالعه موردي: مساجد تاريخي تبريز

شنوايي در انسان حسي است كه در انتخاب ورودي‌ها نقشي ندارد و ناخودآگاه در برابر صداها قرار مي‌گيرد. محيط زندگي انسان، سرشار از اين اصوات است و منابع مختلفي به ازدياد آن كمك مي‌نمايند كه در هر محيطي بسته به موقعيت انسان، تعريف حداكثري براي ميزان بار وارده صوتي به گوش انسان تعريف مي‌شود. مساجد به عنوان عملكردي خاص در زمينه آكوستيك نيازمند رفتارهاي چندگانه در اين حوزه‌اند. مسجد ايده‌آلِ آكوستيكي بايستي بتواند در عين اين‌كه به فضاهاي خلوت و تمركز فردي اهميت مي‌دهد، در پخش مناسب صدا به منظور كاربردهاي جمعي نيز موفق عمل نمايد. به نظر مي‌رسد رفتار كلي صوتي در مساجد با فرم و ساختار سنتي در احجام كمتر همگن‌تر بوده، تراز فشار صدا (Sound Pressure Level: SPL) را در كليت فضا بالاتر نشان دهد و در نمونه‌هاي حجيم‌تر مكان‌هاي متعدد با فشار بالاي صدا اما ناهمگن بوجود آيد. به منظور واكاوي فرضيه‌ي مذكور، طرح مطالعاتي پيش‌رو، در دو فاز مطالعاتي و ميداني انجام يافته و تحليل رفتار صوتي دغدغه اصلي پژوهش است تا بتوان در گونه‌هاي مختلف حجمي تفاوت‌هاي آكوستيكي را با تكيه بر ابزارهاي سنجش بروز كه ارائه‌دهنده نتايج كارآمدتري نيز خواهد بود؛ بررسي و تحليل نمود. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد افزايش حجم در ساختار يكسان نمونه‌ها، موجب كاهش فشار صدا در بنا مي‌شود و در عين حال زمان واخنش افزايش مي‌يابد. اين مقوله به فركانس وابستگي مستقيم دارد و در فركانس‌هاي پايين‌تر، افزايش حجم تاثير كمتري در تراز فشار صداي فضا دارد.