حس حضور در آينده؛ نمود معماري آينده ‌گرا در سينماي علمي - تخيلي

رسانه‌ها در جوامع امروزي، داراي نقشي غيرقابل انكار هستند و از اين رو مي‌توانند محلي باشند براي نمايش معماري و امكاني فراهم آورند كه افراد جامعه به كسب تجربه‌ي ذهني معماري فقط با ديدن ساختمان‌هاي ساخته شده و داراي حضور كالبدي اكتفا نكنند‌. از سويي ديگر، ايده‌هاي يك معمار ممكن است نتوانند بنابه دلايلي رنگ واقعيت به خود گيرند و براي تحققشان از قابليت‌هاي جهان مجازي استفاده شود. برخي شيوه‌هاي طراحي نيز بر اساس فناوري پيشرفته و رويكرد به آينده بنا نهاده شده‌اند كه آركولوژي و آرشيگرام هم از اين دست سبك‌ها هستند. اين سبك‌ها ايده‌اي براي طراحي يك شهر بوده كه مهم‌ترين اصول آن استفاده‌ي بهينه از فناوري و ابرسازه‌هاست. در عرصه‌ي سينما هم فيلم هاي علمي تخيلي در قالب سبك آينده‌گرا وجود دارد. نوشتار حاضر به بررسي ميزان بهره‌گيري فيلم‌هاي اين سبك از معماري آينده‌گرا درجهت القاي حس حضور در آينده به مخاطب مي‌پردازد. روش‌شناسي تحقيق، همبستگي از نوع رابطه‌اي بوده، پرسش‌نامه‌هايي جهت بررسي گزينه‌هاي مستخرج از مطالعات در 24 فيلم منتخب پژوهشگران در اختيار 60 نفر از دانشجويان، فارغ‌التحصيلان و اساتيد معماري گذاشته شد. در بررسي ميزان تأثيرگذاري معماري بر فضاهاي سينمايي و مقدار بهره‌گيري از ويژگي‌ها، بحث و نتايج اين تحقيق بيانگر حضور 88 درصدي معماري آينده‌گرا در فيلم‌هاي علمي تخيلي است كه حضور نشانه‌هاي آركولوژيك و آرشيگرام نسبت به ساير سبك‌ها به وضوح بيشتر بوده است. راهنماهايي براي طرح‌ريزي فضاي آينده‌گرايانه با استخراج مهم‌ترين عوامل معماري دخيل در سكانس‌ها در انتهاي نوشتار تبيين شده‌اند كه پركاربردترين آن‌ها: مقياس، تك‌بناهاي عظيم، مصالح فلزي با رنگ خنثي، مقياس بزرگ، سازه‌هاي فضايي و ...، بوده‌اند كه در مبحث طراحي معماري مي‌توانند به كار برده شوند.