تأثير تعدادي از گياهان پوششي و وجين دستي علف‌هاي‌هرز بر عملكرد اسفناج (Spinacia oleracea L.)

علف هاي هرز يكي از مهم ترين چالش هاي توليد سبزيجات برگي مانند اسفناج هستند. بروز مقاومت نسبت به علفكش ها در مزارع اسفناج موجب توجه به استفاده از روش هاي سازگار با محيط زيست به جهت كنترل علف هاي هرز شده است. به منظور ارزيابي تيمارهاي مديريت علف هاي هرز در اسفناج آزمايشي در سال هاي زراعي 1400-1399 و 1401-1400 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي به صورت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل گياهان پوششي يولاف زراعي (.Avena sativa L)، ترب سفيد (Raphanus sativus var. Longipinnatus)، كشت مخلوط آن ها و شاهد بدون گياه پوششي و سطوح وجين دستي (وجين و عدم وجين دستي) بود. نتايج جداگانه سال ها نشان داد بيشترين زيست توده گياهان پوششي (538/83 گرم در متر مربع) از تك كشتي يولاف زراعي حاصل شد. همچنين بيشترين درصد كاهش زيست توده كل، تراكم علف هاي هرز و  شاخص كارايي كنترل علف‌هاي هرز در دو مرحله نمونه برداري متعلق به تك كشتي يولاف زراعي (57/21 و 53/69درصد) و وجين دستي علف‌هاي‌هرز (55/06 و 51/47) بود. بيشترين شاخص هاي شانون وينر، سيمپسون از شاهد و تك كشتي ترب سفيد (0/47، 0/79) و كمترين اين شاخص ها (0/46، 0/75 و 0/76) از تك كشتي يولاف زراعي و كشت مخلوط حاصل شد. بيشترين عملكرد اسفناج ريز و عملكرد نهايي در دو مرحله از نمونه برداري در دو سال زراعي از تك كشتي يولاف زراعي (به ترتيب 567/05و 944/83گرم در متر مربع) حاصل شد. براساس نتايج اين مطالعه، استفاده از تك كشتي يولاف زراعي و وجين دستي علف‌هاي‌هرز بر كاهش تراكم، زيست توده كل علف هاي هرز و بهبود عملكرد و اجزاي عملكرد اسفناج مناسب مي باشد.