استفاده از تيمارهاي تغذيه‌اي، هورموني و هرس به‌منظور افزايش كيفيت ميوه فلفل دلمه‌اي

كشاورزي در بسياري از مناطق دنيا توسط تنش‌هاي محيطي زنده و غيرزنده محدود مي‌گردد. با توجه به مشكلاتي كه در زمينه رفع يا بهبود اين شرايط وجود دارد، پژوهشي در سال ۱۴۰۰ در گلخانه‌اي در شهرستان تيران استان اصفهان، به‌صورت طرح كاملاً تصادفي جهت كاهش شوري خاك با استفاده از سال فيت (پلي‌هيدروكسي كربوكسيليك كلسيم) به ميزان ۵۰ كيلوگرم در هكتار، جيبرلين + اكسين در غلظت 10 ميكرو مولار، كاهش ۲۵ درصد محلول غذايي، هرس 7 5 ميوه در هر بوته و تيمار شاهد (محلول غذايي معمول گلخانه) با ۳ تكرار انجام شد. نتايج نشان داد، تيمار سال فيت بر صفات رشدي تحت تنش شوري شديد خاك، ازلحاظ آماري تأثير معني دار و مثبتي داشت و بيشترين تعداد ميوه درجه 1 در اين تيمار مشاهده ‌شد، همچنين درصد اسيد آلي ميوه، درصد مواد جامد محلول و محتواي نيتروژن را به ترتيب 11/42، 44 و 42 درصد افزايش و ميزان ريزش گل و ميوه را 65 درصد نسبت به شاهد كاهش داد و درمجموع باعث افزايش كيفيت محصول گرديد. اكسين + جيبرلين نيز پس از تيمار سال فيت موجب بهبود اكثر صفات موردبررسي به‌جز حجم ميوه و محتواي نسبي آب ميوه گرديدند. كاهش ۲۵ درصد غلظت محلول غذايي توصيه‌شده كارشناس تغذيه گلخانه بر تمام صفات به‌جز تعداد ميوه درجه ۱، تعداد ميوه درجه ۲، تعداد ميوه درجه ۳ و سفتي بافت ميوه اثر گذار بود. هرس ميوه در مقايسه با ساير تيمارها بر زمان شروع رنگ اندازي ميوه اثرگذاري بيشتري نشان داد.