تبيين چالش‌هاي به‌كارگيري سازه در طراحي معماري؛ بررسي موردي: دانشجويان و فارغ‌التحصيلان معماري

مراحل شكل‌گيري سازه در يك فرايند طراحي شامل دو گام عمده طراحي سازه و تحليل سازه است. «طراحي»، آفرينش و طرح كلي سازه را گويند كه بيشتر در حيطه وظايف معماران است؛ لذا در اين پژوهش، گام «طراحي سازه» انتخاب‌شده است كه داراي بخش‌هاي گوناگوني است و براي فعاليت‌هاي معمار در مراحل ابتدايي فرايند طراحي معماري (مرحله طراحي مفهومي سازه) ضروري است. مسئله مهم در شكل‎گيري سازه، چگونگي انتقال دانش سازه در مراحل ابتدايي طراحي معماري است. هدف اصلي اين تحقيق شناسايي چالش‌ها، مسائل و دشواري‌هاي به‌كارگيري دانش سازه در فرايند طراحي معماري به‌ويژه در گام طراحي مفهومي سازه است. روش پژوهش كيفي در قالب يك تحقيق اقدام‌پژوهي با استفاده از ابزارهاي پرسشنامه، مصاحبه، يادداشت‌برداري و آزمون‌هاي عملي براي گردآوري اطلاعات و تحليل داده‌ها انتخاب‌شده است. جامعه آماري تحقيق، از دانشجويان كارشناسي و كارشناسي ارشد معماري و فارغ‌التحصيلان معماري مي‌باشند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه بسياري از مشاركت‌كنندگان علي‌رغم داشتن دانش سازه‌اي لازم، با چالش‌هايي درزمينه مشاركت آن در فرايند طراحي معماري مواجه هستند. دليل بسياري از اين چالش‌ها در عدم آگاهي كافي مشاركت‌كنندگان از نسبت ميان طراحي معماري و طراحي سازه و عدم توجه به اهميت شناخت هندسي از دانش سازه و سيستم‌هاي سازه‎اي مشاهده مي‌شود.