ارائه‌‌ مدل پيش‌‌بيني‌‌كننده‌‌ ترجيحات نماي مسكوني با بهره‌‌گيري از يادگيري ماشين؛ بررسي موردي: شهر تهران

ميزان ترجيحات نماهاي شهري براي كاربران، يكي از موضوعات مهم در حيطه‌‌ نما و سيماي شهري است. پاسخ به اين موضوع در قالب روش‌‌هاي متعدد عيني و ذهني توسط پژوهشگران مورد توجه بوده است. اين پژوهش بر آن است تا از روش‌‌هاي يادگيري ماشين بهره گيرد. هدف پژوهش، طراحي مدلي پيش‌بيني‌كننده‌‌ است كه خروجي آن ميزان ترجيحات كاربران از نماهاي مسكوني شهر تهران خواهد بود. تصاوير نماي مسكوني استفاده شده، مربوط به تصاوير ارائه شده به كميسيون نما و سيماي شهر تهران در سال‌هاي 1395 تا 1398 است كه از ميان 800 تصوير اوليه، در فرايند انتخاب داده 278 تصوير انتخاب شده‌‌اند. ويژگي‌هاي مورد توجه، با استفاده از رويكرد ترجيحات بصري و پردازش تصوير به‌‌دست آمده است. ميزان ترجيحات از طريق پرسشنامه آنلاين توسط كاربران (218نفر) در چهار دسته‌‌ ترجيحات كم (0-25٪)، متوسط (26-50٪)، خوب (51-75٪) و خيلي‌‌خوب (76-100٪) به‌‌دست آمده و به عنوان برچسب به مدل ارائه شده است. براساس نتايج، سه الگوريتم ماشين بردار پشتيبان، درخت تصميم‌گيري و جنگل تصادفي با دقت صددرصد و روش ايكس‌‌جي‌‌بوست با دقت نود و هفت درصد بهترين عملكرد را داشته‌اند. همچنين اهميت تأثير عناصر در انتخاب آن‌ها توسط كاربران به ترتيب شامل: حداقل فاصله‌ بين پنجره‌ها، نسبت سطح شفاف به كدر در نما، وجود گلشن/باغچه در بالكن، تنوع مصالح، حداكثر فاصله بين پنجره‌ها، تعداد بازشوها، طول و تعداد بالكن‌ها، تعداد طبقات، تنوع رنگ، تزئينات در رخ بام، نوع خطوط بام، تعداد ورودي و نسبت ارتفاع به طول بنا بوده است.