شناسايي موانع همكاري نهادهاي فعال درزمينۀ خانه‌سازي براي ارتقاء كيفيت خانه در ايران

كيفيت خانه از زمان نخستين برنامۀ خانه‌سازي موضوع بحث ميان سياست‌گذاران، برنامه‌ريزان و سرمايه‌گذاران بوده است. پژوهش‌هاي اخير نشان مي‌دهند پيگيري چالش‌هاي مربوط به كيفيت خانه‌ها در رشته‌ها، رويكردها، و روش‌هاي مختلف باعث محدودشدن و ناكارآمدي تلاش‌هاي صورت گرفته مي‌شود. اين پژوهش با درنظرداشتن همكاري نهادهاي فعال در زمينۀ خانه‌سازي در بخش خصوصي به‌عنوان راهكاري براي غلبه بر چالش‌هاي كيفيت خانه‌ها به‌دنبال يافتن موانع اين همكاري و راه‌حل‌هاي آن‌هاست. دراين‌راستا روش تحليل تماتيك انعكاسي به كار گرفته شد. نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند و به‌شيوۀ گلوله برفي انجامشد تا اثرگذارترين افراد در مهم‌ترين نهادهايي كه در بخش خصوصي بر كيفيت خانه‌ها اثر مي‌گذارند در پژوهش شركت كنند. درمجموع 23 نفر، شامل همۀ تصميم‌گيران كليدي در يكي‌از شهرهاي استان مازندران، در پژوهش شركت كردند. مصاحبه‌ها در سه مرحله كدگذاري شدند و تم‌ها توسعه يافتند. براساس نتايج پژوهش مهم‌ترين مانع همكاري بسته‌بودن كانال‌هاي ارتباطي بين نهادهاست. متفاوت‌بودن هدف نهادها، تعهد نداشتن به كار با گروه، بي‌اعتمادي، بي‌انگيزگي و انكاركردن مسئوليت مشكلات اصلي بودند كه به بسته‌شدن كانال‌هاي ارتباطي منجر شدند. وضع مجموعه قوانيني كه بتواند با ارائه انگيزه، درنظرگرفتن تنبيه، و سرمشق دادن به نهادها با ارائه نمونه‌هاي موفق باعث بي‌اثرشدن موانع شناسايي‌شده شود، يگانه راه‌حل برون رفت از وضعيت كنوني است.