بررسي تعاملات ابعاد مفهومي هويت ديني و ويژگي‌هاي ظاهري آب در خانه‌هاي معاصر

در چهارچوب دين مبين اسلام، تمام اجزاي هستي بايد رو به سوي خدا داشته باشند و هنر اسلامي نيز از اين قاعده كلي مستثني نيست. هر جزئي در نظام خانه به‌صورت توأمان در ظاهر و باطن خود، ياد خداوند را در دل مؤمنان زنده نگه مي‌دارد و محيطي آرام را فراهم مي‌كنند تا انسان مسلمان بتواند در اين فضا، سير و سلوك دروني خود به سوي خدا را تكامل ببخشد. آب در اين ميان عنصر ارزشمندي است كه از ديرباز و پيش از ظهور اسلام نيز موردتوجه ايرانيان قرار داشته است و با ظهور اسلام و به خصوص مكتب تشيع اهميتي بسيار زياد در فرهنگ و حكمت اسلامي يافته است. در بررسي تفسيري- تاريخي حكمت اسلامي 5 عامل در دسته‌ي ويژگي‌هاي ظاهري دسته‌بندي شدند، همچنين از طريق تحليل و بررسي آيات و روايت در خصوص مفهوم هويت ديني سكونت در اسلام، 11 ويژگي مورد شناسايي قرار گرفت كه به دو دسته‌ي كالبدي و معنايي تقسيم شدند. اين ويژگي‌ها به‌صورت دوتايي يكديگر را تقويت مي‌كنند، به نحوي كه ويژگي‌هاي ظاهري آب، ابعاد معنايي هويت ديني را بهبود مي‌بخشند. اين ارتباط با استفاده از روش نمونه موردي، با مطالعه‌ي نمونه‌هايي از مسكن تاريخي و معاصر شهر يزد، مورد بررسي و آزمون قرار گرفتند. درنهايت پيشنهاداتي براي تقويت و احياي نظام حكمي به‌كارگيري آب در خانه‌هاي معاصر با هدف ارتقاي هويت ديني خانه‌هاي معاصر يزد ارائه شد.