بررسي تأثير عناصر طبيعي برآسايش حرارتي در حياط خانه‌هاي تاريخي شهر اصفهان

مطالعات نشان مي‌دهد در دهه‌هاي اخير دما افزايش پيدا كرده و ما با پديده جزيره گرمايي روبه‌رو هستيم. اين پديده تأثير منفي برآسايش حرارتي ساكنان دارد و شهرها به اين لحاظ دچار چالش‌هاى فراوانى از جمله تغيير در خرداقليم‌ها و نيازمند انرژى بيشتر شده‌اند؛ بنابراين نياز مبرم به راهكارهاي تعديل حرارتى احساس مي‌شود. با توجه به اين كه پوشش گياهي از متداول‌ترين راهكارهاي ارتقاء آسايش حرارتي در شهرها است اين پژوهش بر آن است تا ميزان و چگونگي تأثير عناصر طبيعي از جمله پوشش گياهي و آب را برآسايش حرارتي در حياط تعدادي از خانه‌هاي تاريخي شهر اصفهان مورد بررسي قرار دهد. به اين منظور تعدادي از خانه‌هاي تاريخي و حياط مركزي شهر اصفهان نرم‌افزار انويمت 4 مدل‌سازي و مورد شبيه‌سازي قرار گرفتند و نتايج مربوط به تغييرات شاخص متوسط آراي پيش‌بيني‌شده براي اولين روز تيرماه محاسبه شدند. بررسي رابطه ميان عناصر طبيعي و شاخص آسايش حرارتي به روش رگرسيون تك متغيره و چندمتغيره انجام شد. روند تغييرات شاخص آسايش حرارتي با گذشت زمان نشان داد كه فضاي سبز همواره مي‌تواند باعث ارتقاء آسايش حرارتي در خرداقليم حياط مركزي شود. تحليل رگرسيون نشان مي‌دهد كه عاملي كه بيشترين تأثير را در تعديل آسايش حرارتي دارد پوشش درختي است در حالي كه دو عامل چمن و آب در برخي ساعات تأثير منفي هرچند بسيار كم بر شرايط حرارتي دارند. كاشت درختان هم باعث كاهش شاخص متوسط آراي پيش‌بيني‌شده در زير تاج‌پوش درختان و هم باعث كاهش ميانگين اين شاخص در كل حياط در تابستان‌هاي اقليم گرم و خشك مي‌شود.