اثربخشي هشت هفته تمرين هوازي بر ژنوتيپ هاي CT و TT پلي‌ مورفيسم rs2070744 ژن NOS3 و تغييرات عملكرد هوازي زنان تمرين نكرده

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير 8 هفته تمرين هوازي بر ژنوتيپ هاي CT و TT پلي مورفيسم rs2070744 ژن NOS3 و تغييرات عملكرد هوازي زنان تمرين نكرده انجام شد. بدين منظور، تعداد 29 زن غير فعال 30 تا 45 ساله به صورت تصادفي از زنان داوطلب شهرستان شهريار انتخاب شدند. آزمودني ها 8 هفته تمرين هوازي با تواتر 5 جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقيقه با شدت 55 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره انجام داده به طوري كه در دو هفته اول با 55 تا 65 درصد ضربان قلب بيشينه، در دو هفته دوم با 60 تا 65 درصد ضربان قلب بيشينه و 4 هفته پاياني با 65 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه به تمرين پرداختند. 10 دقيقه براي گرم كردن و 10 دقيقه براي سرد كردن در هر جلسه تمريني در نظر گرفته شد. براي تعيين ميزان VO2max از آزمون 7 مرحله اي بروس، پيش و پس از تمرينات استفاده شد. سپس، از بين آزمودني هايي كه توانستند آزمون مورد نظر را بر اساس انتظار محقق اجرا كنند نمونه گيري بزاقي براي توالي يابي DNA براي تعيين ژنوتيپ ها انجام گرفت. جهت تعيين ژنوتيپ از روش RFLP استفاده شد. نتايج حاصل از بررسي داده ها با استفاده از آزمون t مستقل بررسي شد و نتايج نشان داد كه ميزان VO2max در مرحله پيش آزمون در زناني كه داراي ژنوتيپ CT بودند به طور ميانگين قبل و بعد از مداخله ورزشي، معني دار نبوده است (0.884 p =)، ميزان VO2max در مرحله پس آزمون در زناني كه داراي ژنوتيپ TT بودند به طور ميانگين قبل و پس از مداخله ورزشي، معني دار نبوده است (0.110 p =). در اين تحقيق نشان داده شد كه بهبود معني دار Vo2max به تفاوت هاي ژنوتيپي آن ها بستگي نداشت و بين ژنوتيپ هاي CT و TT پلي مورفيسم rs2070744 ژن NOS3 و تغييرات عملكرد هوازي زنان تمرين نكرده چاق بعد از 8 هفته تمرين هوازي رابطه معني داري مشاهده نشد.