مطالعه ماهيان بومي بني و شيربت در مزارع پرورش ماهيان گرمابي استان خوزستان از نظر آلودگي به فلزات سنگين و ارزيابي خطر براي مصرف كنندگان

فلزات سنگين به دليل برخورداري از ماهيتي تخريب ناپذير، زمينه ساز تهديدي جدي براي سلامت آبزيان و همچنين انسان ها در صورت تجمع يافتن سطح غلظت بالايي از آنها در بافت موجودات آبزي هستند. به همين منظور مطالعه حاضر با هدف بررسي ماهيان بومي بني و شيربت در مزارع پرورش ماهيان گرمابي استان خوزستان از نظر آلودگي به فلزات سنگين و ارزيابي خطر براي مصرف كنندگان انجام پذيرفت. در مطالعه كنوني، سنجش غلظت سيزده عنصر (آرسنيك، كادميوم، كبالت، كروم، مس، آهن، جيوه، منگنز، موليبدن، نيكل، سرب، قلع و روي) در بافت عضله ماهيان بني (Mesopotamichthys sharpeyi) و شيربت (Barbus grypus) صورت گرفت. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه اختلاف معني داري بين غلظت فلزات اندازه گيري شده در ماهيان بني و شيربت وجود نداشت (p 0.05). يافته هاي تحقيق نشانگر اين بودند كه فلزات آهن و آرسنيك به ترتيب داراي بيشترين و كمترين غلظت در بافت عضله ماهيان بني و شيربت بودند. مقايسه مقادير فلزات سنگين اندازه گيري شده با استانداردهاي بهداشتي بين المللي نشان داد كه غلظت تمامي عناصر به جز سرب به طور معني داري كمتر از حد مجاز بودند (p 0.05). غلظت سرب به طور معني دارييشتر از حد مجاز بود (p 0.05). ارزيابي خطر بهداشتي نشان داد كه مصرف روزانه و مداوم اين محصولات توسط مصرف كنندگان به جز كادميوم و سرب كاملا ايمن بوده و مخاطره اي از اين نظر براي آنها وجود ندارد. ميانگين غلظت تمام فلزات اندازه گيري شده به جز سرب از استانداردهاي جهاني كمتر بودند. برآورد دريافت روزانه در همه فلزات به جز كادميوم و سرب نشان داد كه مصرف ماهيان شيربت و بني در حال حاضر خطري را براي سلامتي انسان ايجاد نمي كنند، با اين وجود براي پيشگيري از رخداد آلودگي احتمالي در آينده از نظر مديريتي بايد توجه بيشتري به اين آلاينده ها و منابع احتمالي آنها شود.