مهار سلول‌ هاي سرطاني پستان توسط ميكرووزيكول‌ هاي حاوي دوكسوروبيسين

سرطان پستان بيشترين علت مرگ و مير ناشي از سرطان در ميان زنان در كل جهان است. بنابراين شناسايي روش هاي جديد براي درمان سرطان پستان ضروري مي باشد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر ميكرووزيكول هاي حاوي دوكسوروبيسين (EV-Dox) بر روي رده سلولي MCF-7 مي باشد. سلول هاي بنيادي مزانشيمي از بافت چربي انسان جدا شدند. ميكرووزيكول هاي مترشحه از سلول هاي بنيادي مزانشيمي با اولتراسانتريفوژ استخراج شدند. شكل و سايز ميكرووزيكول ها به ترتيب با SEM و DLS بررسي شدند. دوكسوروبيسين با روش سونيكاسيون در ميكرووزيكول ها بارگذاري شد. سلول هاي سرطاني پستان رده MCF-7 با مقادير 2.5، 5، 10، 20 و 40 ميكرومولار از دوكسوروبيسين به مدت 24 و 48 ساعت و هم چنين با مقادير 0.625، 1.25، 2.5، 5 و 10 ميكرومولار از EV-Dox به مدت 48 و 72 ساعت تيمار شدند. IC50 براساس نتايج آزمايش MTT تعيين شد. يافته هاي حاصل از SEM و DLS نشان دادند كه ميكرووزيكول هاي استخراج شده شكلي كروي با اندازه اي حدود 592.3 نانومتر داشتند. نتايج MTT نشان داد كه ميكرووزيكول ها به تنهايي فاقد هرگونه اثر مهاري معناداري بر روي سلول هاي MCF-7 هستند و ميزان IC50 را براي دوكسوروبيسين و EV-Dox به ترتيب 2.2 و 2.4 ميكرومولار گزارش شد. EV-Dox مي تواند به عنوان يك داروي شيمي درماني، استراتژي مناسبي براي درمان سرطان پستان باشد چرا كه اين مطالعه نشان داد ميزان مرگ سلولي ايجاد شده ناشي از اين نوع درمان بيشتر از درمان با دوكسوروبيسين است. همچنين سنجش زنده ماني نشان داد كه ميزان آپوپتوز ايجاد شده توسط EV-Dox (56.5 درصد) به ميزان قابل توجهي بيشتر از Dox (43 درصد) مي باشد (p 0. 01).