تعيين رتبه‌بندي مؤلفه‌هاي رفتاري موتورسيكلت سواران شهر تهران

زمينه و هدف: موتورسيكلت سواران جزو آسيب‌پذيرترين كاربران سامانه حمل ونقل هستند، چرا كه نبود حفاظ براي سرنشينان و پيچيدگي مانور و پايداري كم، ريسك و شدت تصادفات موتورسيكلت را افزايش مي‌دهد. بررسي آمار تلفات تصادفات شهرهاي بزرگ كشور نيز مؤيد اين موضوع است و در راستاي آموزش و ارزيابي اين كاربران معابر بايد تمهيداتي انديشيد. يكي از ابزارهاي بهبود رفتار موتورسيكلت سواران به كارگيري شبيه سازهاي رانندگي مي باشد. در اين مقاله هدف رتبه بندي پارامترهاي رفتاري موتورسيكلت سواران است كه بتوان با شبيه ساز رانندگي آموزش داد و ارزيابي نمود. روش: اين مطالعه از نوع كاربردي است كه با تكنيك كوادس (ارزيابي مبتني بر فاصله تركيبي) انجام شده است. جامعه آماري اين مطالعه را كليه كارشناسان سازمان هاي حمل و نقل، پليس راهور، سمن ها و متخصصان مراكز علمي پژوهشي و دانشگاهي تشكيل مي دهند؛ تعداد آنها 181 نفر بوده و به صورت سرشماري انتخاب و مورد ارزيابي قرار گرفتند. در اين مطالعه براي گردآوري داده ها، از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. يافته ها: تحليل ها نشان داد خط سير حركت، عملكرد موتورسيكلت ‌سواران در مواجهه با چراغ و رفتار موتورسيكلت ‌سواران در تقاطع‌ها، دوربرگردان‌ها، گردش‌ها، عبور از تقاطع، حق تقدم عبور و ...، مهم ترين پارامترهاي رفتاري موتورسيكلت سواران در كاهش ايمني ترافيك در شهر تهران هستند. نتيجه گيري: از نتايج اين مقاله مي توان در اهداف آموزشي و ارزيابي و طراحي آزمون هاي وظيفه محور مبتني بر رفتارهاي داراي اولويت و قرار گرفتن در موقعيت استفاده نمود.