شناخت عوامل مؤثر بر كاهش نارضايتي كاركنان پليس راهنمايي و رانندگي فراجا در حوزه عمليات ترافيك و تأثير آن بر بهره وري سازماني

زمينه و هدف: در نظام كنوني جهان، بهره وري و ارتقاء آن يكي از اهداف عمده سازمان هاي فعال و زنده است. در نظام متحول و پيشرو، اولين گام، كوشش براي شناخت و تعيين عوامل مؤثر بر افزايش بهره وري سازماني است كه با بقاء و دوام حيات ملت ها گره خورده و يكي از معيارهاي تعيين كننده قدرت در جوامع بين المللي و محافل علمي است. لذا اين پژوهش، با هدف شناخت عوامل مؤثر بر كاهش نارضايتي كاركنان پليس راهنمايي و رانندگي فراجا در حوزه عمليات ترافيك و تأثير آن بر بهره وري سازماني، انجام شد.روش تحقيق: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- تحليلي است و جامعه مورد مطالعه شامل تمامي كاركنان پايور و پيماني پليس راهور فراجا در سراسر كشور بودند. تعداد 1200 نمونه به روش تصادفي ساده از كاركنان پليس راه و راهور كشور انتخاب شدند، سپس نمونه هاي موصوف نسبت به تكميل دو پرسشنامه نورديك و بادي مپ كه قبلاً روايي و پايايي آن توسط محققين اثبات شده است، اقدام نمودند. همچنين جهت بررسي بهره وري كاركنان تعداد 200 نفر از كاركنان ستاد پليس راهور فراجا به روش هدفمند با غربالگري جسماني در مركز تندرستي ستاد پليس راهور فراجا زير نظر متخصص رشته مربوطه با استفاده از دستگاه بادي آناليز، صفحه شطرنجي، گونيامتر فلزي، دستگاه اينكلايمتر و... به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند و سپس به دو گروه الف) كمترين و سالم ترين افراد به لحاظ ساختار قامتي و گروه ب) بيشترين عارضه هاي قامتي، تقسيم شدند.در اجراي اين پژوهش، افراد دو گروه، نسبت به تكميل پرسشنامه بهره وري سازماني كه قبلاً روايي و پايايي آن توسط محققين و نويسندگان اين پژوهش، اثبات شده است، اقدام نمودند. اطلاعات جمعآوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گر فت. از آزمون t-test جهت مقايسه ميانگين دو گروه مستقل كاركنان نمونه هاي گروه الف و ب مورد استفاده قرار گرفت و سطح معني داري آزمون ها 0/05 در نظر گرفته شد. يافته ها: يافته ها حاكي از آن است اختلالات اسكلتي- عضلاني در كاركنان پليس راهور فراجا شيوع نسبتاً بالايي دارد كه 74 درصد كاركنان موصوف، علت به وجود آمدن اين عارضه هاي اسكلتي- عضلاني و نقاط متمركز درد را مرتبط با كفش هاي سازماني دانسته اند و اعلام نارضايتي نموده اند. همچنين ميانگين نمره بهره وري در گروه الف (كمترين و سالم ترين افراد به لحاظ ساخت ار قامتي ) 22/6 است كه يعني احتمالاً بهره وري سازماني در اين گروه در حد مطلوب است و ميانگين نمره بهره وري در گروه ب (افرادي كه بيشترين عارضه هاي قامتي را داشتند) 17/67 است، كه يعني احتمالاً بهره وري سازماني در اين گروه در حد قابل توجه نيست. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه رابطه اي همسو ميان به وجود آمدن عارضه هاي اسكلتي– عضلاني و نقاط متمركز درد، به ويژه در حوزه كمر، مچ پا و زانو با استفاده از كفش هاي سازماني و متعاقباً ايجاد نارضايتي در كاركنان حوزه عمياتي پليس راهنمايي و رانندگي وجود دارد و هچنين به نظر مي رسد، بهره وري سازماني در گروهي كه بيشترين عارضه هاي اسكلتي– عضلاني را دارند در مقايسه با گروه سالم، كمتر است.