فرهنگ شالي‌كاري در مازندران: موردپژوهي دو روستاي فرح‌آباد و ارطه

اين مطالعه با هدف درك عميق‌تر از ابعاد اجتماعي- فرهنگي شالي‌كاري و بررسي مناسبات و آيين‌هاي مربوط به آن در دو روستاي فرح‌آباد و ارطه در مازندران انجام شده و تغييرات به ‌وجود آمده در مراحل كشت برنج بر اثر ورود تكنولوژي و ابزارآلات جديد كشاورزي مورد بررسي قرار گرفته است. داده‌هاي پژوهش در چارچوب مردم‌نگاري و با كمك روش‌هاي مشاهده مشاركتي، عكس‌برداري و مصاحبه نيمه‌ساخت‌يافته گردآوري شده‌اند. سؤال اصلي پژوهش اين است كه شالي‌كاري امروزه به چه صورت انجام مي‌شود و تحولات رخ‌داده در كشت برنج و صنعتي شدن آن از منظر كشاورزان چه نقاط ضعف و قوتي دارد. نتايج نشان مي‌دهد استفاده از ابزارآلات كشاورزي از نظر برخي كشاورزان مزايايي از جمله افزايش محصول، راحت‌تر شدن كشت و صرفه‌جويي در وقت و هزينه را دارد. همچنين در نتيجه صنعتي‌شدن روش‌هاي كشت و عدم حضور افراد در برخي مراحل شالي‌كاري، بخشي از آيين‌ها از جمله آوازخواني هنگام نشا و وجين و شعرخواني مردان در زمان وزن كردن برنج در دو روستاي مورد مطالعه بسيار كمرنگ‌ يا حذف شده‌اند. در حالي كه بخش ديگري از فرهنگ شفاهي از جمله ضرب‌المثل‌هاي مرتبط با شالي‌كاري همچنان بين مردم و حتي نسل جوان رايج است.