بررسي مناسبات كلام اماميه و عرفان شيعي در قلمرو مبادي و مباني

در مناسبات دو علم در قلمرو مبادي و مباني، هر دو علم به يكديگر وابسته هستند. موضوع علم كلام اماميه هم توحيد و نبوت و امامت است كه پايه براي موضوع عرفان شيعي است كه توحيد و ولايت است. روش تحقيق در علم عرفان نظري هم شهود و تحليل و برهان است. غايت عرفان و كلام وصول الي الله است كه به تعميق نظر در غايت كلام هم مي‌انجامد. مباحث معرفت شناسي و ضرورت شناخت حضرت حق از مبادي هر دو علم است. معرفت شهودي عرفاني مبناي معرفت غيبي اهل بيت (ع) و انبياي الهي و تزكيه نفس عرفاني مبناي عصمت انبيا و امامان است. دو علم كلام اماميه و عرفان شيعي، در حوزه مبادي و مباني بايد مورد سنجش مقايسه اي قرار گيرد تا نقاط اجتماع و افتراق تبيين شود، اين امر تاكنون كمتر مورد توجه قرار گرفته بر همين اساس نگارنده در اين اثر با روشي توصيفي ـ تحليلي به دنبال بررسي مناسبات كلام اماميه و عرفان شيعي در قلمرو مبادي و مباني است و در نهايت بدين نتيجه رسيده است كه در حوزه قلمرو مباني و مبادي، هر دو مبتني بر آيات و روايات بوده، هر دو تكيه بر روح توحيدي دارند، رهيافت موضوعي اين دو در امور بسياري مشترك است و... هرچند تفاوت هايي نيز در اين زمينه مشاهده مي شود كه شامل رويكردي شهودي و تجربي در عرفان برخلاف كلام است، رسالت اين دو علم در هدايت گري متفاوت است.