حكمت وفسلفه گذاري آموزه‌هاي عبادي اسلام با معيار شاخصه‌هاي لفظي

انسان، با دارابودن ساحت فردي و اجتماعي، در طول زندگي خود، همواره اجتماعي بودن را بر تنهايي رجحان داده است. از آن جايي كه گزينش زندگي اجتماعي اختياري است و در حدود اختياري بودن آن، ديني نيز هست؛ بنابراين انسان به منظور پيشبرد اهداف حيات اجتماعي خود نيازمند دين مي باشد. ظهور و بروز بسياري از فضايل و رذايل اخلاقي و عبادات با پشتوانه اعتقادي، در بستر اجتماع و در رابطه با زندگي اجتماعي انسان‌ها شكل مي‌گيرد و اثرات خود را بر اجتماع و مسائل اجتماعي مي‌گذارد. در اين مقاله نگارنده به هدف پاسخ به اين سؤال كه «حكمت وفسلفه گذاري آموزه‌هاي عبادي اسلام با معيار شاخصه هاي لفظي چگونه است؟»، با استفاده از معيار شاخصه هاي لفظي، به تبيين حكمت و اهداف آموزه هاي عبادي پرداخته است. يافته هاي اين تحقيق بعد از استخراج شاخصه هاي لفظي و آموزه هاي عبادي با استناد به آيات قرآن كريم و روايات معصومين (عليهم السّلام)، عبارت از بيان فسلفه و حكمت اين آموزه هاست كه در قالب اهداف غايي و اهداف واسطه اي به رسيدن به منافع دنيوي و اخروي بيان مي گردد. اين پژوهش از نظر هدف، پژوهش كاربردي و از نظر جمع آوري داده ها، يك پژوهش كيفي است. از نظر روش پژوهش نيز توصيفي - تحليلي مي باشد.