سنت مسيحيت و زرتشت باتاكيد بر اشتراك و افتراق و توصيف رويدادهاي آخرالزماني

جاماسپ نامه رساله اي است كه در زمره ي آثاري است كه نويسندۀ آن ناشناس است. بخش قابل توجه و پاياني اين رساله مربوط به رستاخيز و نجات بخشان زرتشتي است و نويسنده در اين بخش پيشامدهايي را كه هنگام ظهور هوشيدر، هوشيدر ماه و سوشيانت در ايرانشهر رخ مي دهد را از زبان جاماسپ نقل مي كند. دو باب واپسين كتاب، شباهت زيادي به زند و هومن يسن دارد. در واقع كهن ترين گرايش هاي معناشناسانه در ادبيات زرتشتي، با اسطورۀ گشتاسپ و جاماسپ همسويي دارد. بخش پاياني جاماسپ نامه دربارۀ تاريخ انديشه هاي مكاشفه اي و شكوفايي آن ها در نخستين سده هاي اسلامي است. اين بخش آشفتگي ها و انقلاباتي را كه در رستاخيز و پايان زمان انسان ها را گرفتار خواهد نمود، برمي شمارد. اما در مسيح و انجيل چهارم يا انجيل يوحنا كه نگاشته هاي فردي به نام پولس قديس از ديدگاه ديگري سخن مي گويند اعتقاد بر آن است كه عيسي (عليه السلام) موجود آسماني است، او بر زمين فرود آمده و كسي است كه مي تواند «جلال پدر قبل از خلقت جهان را داشته باشد و در كتاب تورات و عقايد دين يهوديت، همچنين ديدگاه نخستين مسيحيان، عيسي (عليه السلام) مقام پيامبري دارد، او معصوم است و به عنوان منجي قوم يهود مطرح است.