مطالعه تطبيقي تاريخي زمينه هاي انقلابات ايران ، مصر ، ليبي، تونس، يمن: تاكيد برتمايزات وتشابهات انقلاب ايران با چهار انقلاب ديگر

انقلاب تحولي ، با اهداف سياسي اجتماعي است .فرايندي است كه به مدد عمل توده اي با رهبري آرمان هاي برخاسته از انديشه هاي بلند رخ مي دهد و با گسستن از گذشته اي كه توام با نابرابري وستم است وآينده اي كه هنجارهاي جديد همراه با عدالت وآزادي را نويد مي دهد، توام است.همانگونه كه ارسطو معتقد است نابرابري هاي موجود از عوامل زمينه ساز انقلابات هستند .هدف مقاله تبيين جامعه شناختي و مقايسه انقلابات مصر ،تونس ، ليبي و ايران است كه با استفاده از نظريات جانسون و فوران به تحليل وتبيين پرداخته شده است .روش تحقيق روش اسنادي است كه به تحليل محتوي متون مربوطه پرداخته مي شود و ابزار گردآوري اطلاعات ميداني است .نتايج نشان داد از جمله عوامل مشترك زمينه ساز اين انقلابات : بي كفايتي سياسي ومديريتي حاكمان ،استبداد وقدرت مطلقه وفاصله گرفتن از مردم ، بحران هاي مالي واجتماعي گسترده وپيامدهاي آن (بيكاري، تورم ، كاهش رشد اقتصادي ، آسيب هاي اجتماعي، كاهش اعتماد وسرمايه اجتماعي، بي هنجاري و...) ، حضور روشنفكران ومردم درصحنه ،وجود شبكه هاي اجتماعي مجازي والگوگيري از ساير انقلابات ، وجود رهبران هدايت كننده وخوش فكر ، وابستگي وتوسعه نامتوازن است .تمايز انقلاب ايران با اين انقلابات : ريشه اصلي انقلاب ايران مذهبي ولي ريشه اصلي انقلابات ديگر اجتماعي است .اهداف آرماني انقلاب ايران حكومت مهدي (عج ) است وعدالت برگرفته از اسلام ولي اهداف آرماني ساير انقلابات عدالت برگرفته از نظرات وفلاسفه غربي (مثل افلاطوني ) است. تمايز ديگر رهبري برخاسته از مردم ايران و فرهمندانه بود.