بررسي نقش شكل هندسي سرزمين و وسعت كشورها در ايجاد چالشهاي جدايي‌طلبي

از چالشهايي كه حكومتها با آن مواجهه هستند داعيه جدايي طلبي در درون قلمروهاي سرزميني مي باشد؛ اينگونه چالشها، همواره در طي تاريخ با شكل گيري دولتها وجود داشته است. شكل هندسي و وسعت سرزميني كشورها، يكي از عواملي است كه در شكل گيري تنش هاي خودمختاري و جدايي طلبانه، تأثيرگذار است. در اين مقاله، هدف اصلي، بررسي نقش شكل هندسي سرزمين و وسعت كشورها در ايجاد چالشهاي جدايي طلبي است. پرسش اصلي اين است كه هندسه سرزميني و وسعت كشورها چه تأثيري بر جدايي طلبي سرزميني دارد؟ براي پاسخ به اين پرسش، از روش تحقيق توصيفي-تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي و سايتهاي اينترنتي، بهره برده شده است. نتايج يافته هاي مقاله نشان مي دهند كه هندسه سرزمين در جدايي طلبي نقش زيادي ندارد. با توجه به بررسي نمونه هاي چندگانه از كشورهاي با شكلهاي هندسي متفاوت مانند اندونزي (پاره پاره)، اسپانيا (فشرده)، بلژيك (فشرده)، چين (فشرده و پاره پاره) و ... مشاهده مي شود كه آنچه در جدايي طلبي عامل اصلي است نحوه حكمروايي درون سرزمين از سوي دولتهاي حاكم است كه به خواسته هاي قومي- فرهنگي و توزيع عادلانه منابع و امكانات ميان همه مردم ساكن درون سرزمين، توجه نمي كنند. اين عدم توجه اگر با وسعت زياد سرزميني همراه شود دولتها را با چالشهاي بيشتر و جدي تري، مواجه مي شوند.