تغيير اقليم و ناپايداري شهري: ارزيابي پيامدهاي مهاجرين اقليمي بر شهرها، مطالعه موردي: شهر زاهدان

تغييرات آب و هوايي در جوامع انساني مي تواند منجر به مهاجرت ميليونها انسان شود. عواقب ناشي از آب و هوا بر تغيير توزيع جمعيت انساني مشخص نيست و غير قابل پيش بيني مي باشد. بازتاب جابه جايي جمعيت، در شهرها نمود پيدا مي كند و سبب شكل گيري محلات مهاجرين در اراضي پيرا شهري شهرهاي بزرگ مي شود. هدف اصلي در اين تحقيق بررسي اثرات تغيير اقليم بر روي ناپايداري شهر زاهدان بوده است. براي دستيابي به اين هدف از داده هاي ميانگين بيشينه و كمينه عناصر دما و رطوبت نسبي و مجموع بارش در مقياس ماهانه مربوط به ايستگاه هواشناسي همديد زاهدان در دوره آماري 30 ساله از 1990 تا سال 2020 ميلادي استفاده شد. در اين تحقيق از روش ناپارامتريك آزمون سنس جهت ارزيابي روند بهره گرفته شد. براي آزمون داده هاي پرسشنامه از آزمون تي تك نمونه استفاده گرديد. نتايج در بخش رونديابي دما نشان داد كه در كمينه بيشترين تغييرات مربوط به ماه هاي فروردين، ارديبهشت، شهريور و مهر و بيشينه دما بيشترين تغييرات در ماههاي فروردين، مرداد و مهر رخ داده است. در رطوبت نسبي همچنان بيشترين تغييرات بصورت كاهش ميزان رطوبت نسبي مربوط به ماه آبان بوده است. نتايج تحقيق براساس داده هاي پرسشنامه در خصوص پايداري محله اي نشان مي دهد كه بالاترين ميزان ميانگين 2/3 مربوط به بعد زيست محيطي و كمترين ميزان ميانگين 5/2 مربوط به بعدكالبدي است. ميانگين كلي پايداري محله اي برابر با 8/2 مي باشد. كه اين رقم نشان از پايداري ضعيف (ناپايداري) محلات مورد بررسي تحقيق است، مي توان گفت پايداري محله اي در محلات مورد مطالعه از وضعيت خوبي برخودار نيست و شهروندان در اين خصوص رضايت ندارند.در واقع تغيير اقليم (كاهش بارندگي و افزايش دما) منجر به ناپايداري محلات شهر زاهدان شده است.