تأثير آفت‌كش كلرپيريفوس بر ماهي تيلاپيا (Oreochromis niloticus) مقاوم شده با پربيوتيك قارچ صدفي (Pleurotus ostreaus)

وجود آلاينده ها در اكوسيستم هاي آبي سبب آسيب هاي بافتي در ماهيان مي شود. در بعضي موارد اثرات تخريب آفت‌كش‌ها روي موجودات غير هدف (آبزيان) نسبت به موجودات هدف (آفات) بيشتر است كه اين خود سبب مرگ‌ومير سريع‌تر و بيشتر آبزيان مي‌شود، از اين رو استفاده از محرك‌هاي ايمني بسيار ضروري به نظر مي‌رسد. هدف اين مطالعه بررسي تأثير سطوح مختلف پره بيوتيك قارچ صدفي (Pleurotus ostreatus) بر شاخص‌هاي بافت‌شناسي ماهي تيلاپيا (Oreochromis niloticus) مواجهه شده با سم كلرپيريفوس بود. اين تحقيق در پاييز 1397 انجام شد. به همين منظور تعداد 120 بچه(ماهي) تيلاپيا به مدت 42 روز در 4 تيمار تقسيم شدند. سپس به هركدام از گروه‌ها غلظت 0.5 ppm سم كلرپيريفوس به مدت 16 روز اضافه شد. در پايان دوره ماهيان توسط محلول بيهوش كننده گل ميخك (220 ميلي‌گرم بر ليتر) بيهوش شده و بافت كبد و آبشش آن‌ها براي مطالعات بافت‌شناسي جدا گرديد. نتايج نشان داد تيمارهايي كه در معرض 0.5 ppm سم كلرپيريفوس (شاهد سم زده و بدون پره بيوتيك) بودند. بيشترين اثر تخريب را در بافت كبد و آبشش داشتند. ولي تيمارهاي تركيبي پره بيوتيك قارچ صدفي و سم كلرپيريفوس منجر به بهبود آسيب ساختاري بافت ها شدند كه نشان‌دهنده سم‌زدايي است و همچنين غلظت 0.2  pptقارچ صدفي بهترين عملكرد را  در برابر آسيب هاي بافتي كبد و آبشش  ماهي تيلاپيا داشت كه نشان دهنده  بهبود مقاومت بافتي بود.