مقايسه فراواني ائوزينوفيل‌هاي بافتي در كارسينوم سلول سنگفرشي دهان با و بدون درگيري لنف نودهاي گردني

سابقه و هدف: شايع‌ترين سرطان حفره دهان، كارسـينوم سـلول سنگفرشـي (Oral Squamous Cell Carcinoma= OSCC) است. پروگنوز اين بيماري به فاكتورهاي متعددي بستگي دارد. مرحله تومور (Stage) و وضعيت گره‌هاي لنفاوي دو فاكتور مهم در تعيين روش‌هاي درماني و پروگنوز بيماري مي‌باشند. از آن جايي كه شناسايي شاخص‌هاي كلينيكوپاتولوژيك به ويژه درگيري لنف نودهاي گردني مي‌تواند به افزايش دقت در تخمين پيش آگهي و اتخاذ روش درماني مناسب بيانجامد، هدف از اين مطالعه مقايسه‌ فراواني ائوزينوفيل‌هاي بافتي در OSCC با و بدون متاستاز به لنف نودهاي گردني مي‌باشد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، 17 نمونه OSCC با درگيري لنف نودهاي گردني (گروه يك) و 17 نمونه بدون درگيري لنف نودهاي گردني (گروه 2) از نمونه‌هاي ثبت شده در بخش آسيب شناسي بيمارستان آيت الله كاشاني كه به روش جراحي دايسكشن گردن درمان شده بودند، انتخاب و اطلاعات باليني آن‌ها استخراج شد. سپس جهت تعيين تعداد ائوزينوفيل‌هاي بافتي، لام‌هاي تهيه شده با رنگ آميزي كنگو رد (Congo Red) توسط دو نفر پاتولوژيست دهان به صورت كوركورانه (Blind) با ميكروسكوپ نوري مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: 88/2% از گروه داراي درگيري لنف نود گردني با درگيري لنفووسكولار بوده و 88/2% از گروه بدون درگيري لنف نود، درگيري لنفووسكولار نداشتند كه اين تفاوت معني‌دار گزارش شد (0/001 p). همچنين ميانگين تعداد ائوزينوفيل‌هاي بافتي در گروه دو (5/67±19/95) بالاتر از گروه يك (3/39±7/36) بوده كه با درگيري لنف نودهاي گردني ارتباط معني‌دار داشت (0/039=p) اما با هيچ يك از شاخص‌هاي كلينيكوپاتولوژيك مورد ارزيابي ارتباط معني‌داري يافت نشد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، تعداد ائوزينوفيل بافتي به عنوان يك شاخص پروگنوستيك در بيماران مبتلا به OSCC مهم است و از اين شاخص مي‌توان به منظور ارزيابي بهتر بيماران مبتلا به اين تومور و درمان مناسب‌تر بهره برد.