بررسي اثرات جنيستئين بر پراكسي ردوكسين-4 و استرس اكسيداتيو در سلول A549 سرطاني ريه

سابقه و هدف: جنيستئين ماده‌اي از گروه ايزوفلاونوئيدهاست كه خاصيت ضد سرطاني آن در سرطان‌هاي مختلف گزارش شده است. اين مطالعه به منظور بررسي اثر جنيستئين بر روي ماركرهاي استرس اكسيداتيو در رده سلولي A549 سرطان ريه انجام شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مداخله‌اي، غلظت‌هاي 20، 40، 60، 80، 100 ميكرومولار جنيستئين براي تيمار سلول‌هاي سرطاني اپيتليال ريه A549 مورد استفاده قرار گرفت و سپس بقاي سلولي توسط تست MTT بعد از 24 و 48 ساعت مورد سنجش قرار گرفت. بعد انتخاب دوز IC50 و انجام تيمار تست‌هاي TAC، TOS و CAT به روش دستي و تست‌هاي PRx4، SOD و GPx توسط كيت مورد سنجش قرار گرفت.يافته‌ها: دوز IC50 جنيستئين براي سلول‌هاي A549 40 ميكرومولار در 24 ساعت شد. دوز 40 ميكرومولار جنيستئين براي ميزان TAC در مقايسه با گروه كنترل (به ترتيب 0/01±0/05، 0/01±0/07 ميلي‌مول بر ميلي‌گرم) تفاوت معني‌داري ايجاد نكرد، اما باعث افزايش معني‌دار TOS (به ترتيب 0/004±0/03، 0/002±0/01 ميلي‌مول بر ميلي‌گرم) و OSI (به ترتيب 0/08±0/57، 0/06±0/18) در مقايسه با گروه كنترل شد (0/05 p). همچنين نتايج ما نشان داد SOD (به ترتيب 0/02±0/95، 0/19±2/56 واحد بر ميلي‌گرم) و CAT (به ترتيب 0/11±0/45، 0/18±1/2 واحد بر ميلي‌گرم) و PRx4 (به ترتيب 1/45±18/35، 3/75±42/83 پيكوگرم بر ميلي‌گرم) در گروه‌هاي تيمار شده در مقايسه با گروه كنترل كاهش چشمگيري داشتند (0/05 p). GPx فقط در دوز 60 ميكرومولار (به ترتيب 4/36±85/28، 12/36±141/59 واحد بر ميلي‌گرم) نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌داري داشت (0/05 p).نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه جنيستئين باعث كاهش بقاء و القاي استرس اكسيداتيو در سلول‌هاي سرطاني A549 مي‌شود.