تجربه‌ي زيسته اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه اراك از آموزش مجازي در دوره كرونا

بيش از دو سال درگيري نظام آموزش عالي با كرونا و درنتيجه همه‌گيري آموزش‌هاي مجازي، منجر به تغيير الگوواره آموزش گرديد. لذا درك تجربه‌ي زيسته‌ي اعضاي هيأت‌علمي از اين پديده مي‌تواند جهت‌گيري‌هاي آموزش پساكرونا را به نحو قابل‌توجهي تحت تأثير قرار دهد. لذا پژوهش حاضر باهدف «ادراك اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه اراك از آموزش مجازي در دوره كرونا»، انجام‌شده است. رويكرد پژوهش كيفي و با راهبرد پديدارشناسي كلايزي انجام‌شده است. مشاركت‌كنندگان بالقوه‏ي پژوهش حاضر كليّه‌ي اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه اراك بودند كه با استفاده از روش اشباع 21 نفر در مطالعه حاضر شركت كردند و سؤالات به‌وسيله‌ي مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته، در مدت‌زمان تقريبي 32 تا 70 دقيقه بود. داده‌ها با استفاده از فن تحليل مضمون تجزيه‌وتحليل شدند. تحليل مضمونِ داده‌هاي حاصل از مصاحبه‌ها به 164 مضمون پايه، 14 مضمون سازمان دهنده‌ي مرحله‌ي دوم،5 مضمون سازمان دهنده‌ي مرحله‌ي اول و 1 مضمون فراگير منتج شد كه بر اين اساس تجربه‌ي زيسته‌ي اساتيد دانشگاه اراك از آموزش مجازي در بدين شرح بود؛ آموزش مجازي به‌مثابه يك فرصت، عدم وجود بسترهاي فني اجتماعي موردنياز آموزش مجازي، عدم آمادگي كافي اساتيد، كاهش كيفيت آموزش و پيامدهاي منفي روان‌شناختي. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده مي‌توان ابراز داشت، همه‌گيري جهاني كرونا ازيك‌طرف باعث افزايش مهارت و تجربه‌ي ‌آموزشي كليّه‌ي ذينفعان شده و از طرف ديگر آسيب‌هاي جسماني رواني را به بار آورده است؛ لذا با توجه به مضامين كشف‌شده از تجربه‌ي زيسته‌ي اعضاي هيأت‌علمي دانشگاه اراك مي‌توان در كيفيت‌بخشي به آموزش‌هاي مجازي اقدام كرد.