مدلي براي بهبود كيفيت رابطه كارمند سازمان در تغييرات فاقد برنامه‏ ريزي بر اساس ارتباطات شفاف سازماني (مورد مطالعه: يكي از سازمان هاي دفاعي)

تبيين كيفيت روابط كارمند سازمان در تغييرات برنامه ريزي نشده حاصل از يك رخداد همچون يك بيماري همه‏گير در محيط كاري، يك دغذغه مهم است. با اين هدف، اين مقاله به ارائه مدلي در زمينه تأثير ارتباطات شفاف داخل سازمان بر كيفيت روابط كارمند سازمان ميپردازد. اين پژوهش از منظر استفاده، هدف و زمان به ترتيب كاربردي، اكتشافي و مورد مطالعه مقطعي بوده است و در كل يك پژوهش كمّي است كه با پيمايش و با ابزار پرسشنامه كه به صورت ماتريسي و با سؤالات بسته مقياس پذير حاصل از مرور ادبيات و مصاحبه اكتشافي با خبرگان، تنظيم شده است؛ به گردآوري داده مي پردازد. جامعه آماري، كاركنان يكي از سازمان هاي تابعه وزارت دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح بوده و حجم نمونه، با استفاده از روش در دسترس، 95 نفر بوده است. براي آزمون فرض از مدلسازي معادلات ساختاري و نرم افزار اسمارت پي ال اس استفاده شده است. يافته هاي پژوهش عبارتند از اينكه ارتباطات شفاف داخل سازمان به طور مستقيم و نيز از طريق متغيرهاي ميانجي راهبردهاي مواجهه كنترلي و عدم قطعيت درك شده بر رابطه كارمند سازمان در تغييرات فاقد برنامه ريزي تأثير مي‏گذارد. مي‏توان نتيجه گرفت شيوه‌هاي ارتباطي شفاف، اين امكان را براي كاركنان فراهم مي‏آورد كه با مشاركت در فرآيند تصميم‌گيري و دريافت اطلاعات كافي و قابل اتّكا در طول تغيير برنامه‏ريزي نشده، خود را به ابزارهاي مواجهه با چنين تغييراتي مجهز نمايند. همچنين، شيوه‌هاي ارتباطي شفاف از طريق كاهش عدم قطعيت، به مديريت تغييرات برنامه ريزي نشده كمك مي‏كند.