تأثير اسيد‌فوليك بر يادگيري و حافظه فضايي در مدل تخريب الكتريكي هسته‌ي قاعده‌اي مگنوسلولاريس: مدل حيواني بيماري آلزايمر

زمينه: بيماري آلزايمر (AD) يك بيماري نورودژنراتيو همراه با اختلال شناختي شديد است. با در نظر گرفتن نقش اسيد‌فوليك (FA) بر بهبود عملكردهاي شناختي در برخي از مدل‌هاي بيماري، مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير اسيد‌فوليك بر اختلال يادگيري و حافظه فضايي القاء شده توسط تخريب الكتريكي دو طرفه هسته قاعده‌اي مگنوسلولاريس (NBM) در موش‌هاي صحرايي نر بالغ مدل بيماري آلزايمر انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي 49 موش صحرايي نر بالغ نژاد ويستار به‌طور تصادفي به 7 گروه تقسيم شدند: كنترل، تخريب NBM (تخريب الكتريكي دو‌طرفه NBM)، شاهد تخريب (ورود الكترود به NBM بدون القاء جريان الكتريكي)، حلال (تخريب+ سالين)، تخريب+ اسيد‌فوليك (5، 10 و 15 ميلي‌گرم بر كيلوگرم). در گروه‌هاي تحت تيمار 30 دقيقه بعد از تخريب NBM تزريق داخل صفاقي اسيد‌فوليك و يا سالين به مدت يك هفته انجام شد. سپس به مدت 5 روز بوسيله ماز Y شكل آموزش ديدند. بيست و پنج روز بعد از آموزش نيز آزمون فراخواني حافظه براي ارزيابي حافظه بلند مدت انجام گرفت.يافته‌ها: تخريب دوطرفه NBM منجر به كاهش يادگيري و حافظه فضايي در مقايسه با گروه‌هاي كنترل و شاهد تخريب گرديد (0/001˂P). افزايش معني‌دار يادگيري و حافظه فضايي در گروه‌هاي تخريب +10 ميلي‌گرم بر كيلوگرم اسيد فوليك (0/05˂P) و تخريب +15 ميلي‌گرم بر كيلوگرم اسيد فوليك (0/01˂P) در مقايسه با گروه تخريب مشاهده شد.