مطالعه مقايسه اي ريزساختار، تركيب فازي و مقاومت به اكسيداسيون پوشش CoNiCrAlY ايجاد شده توسط فرايندهاي HVOF و LPPS

در اين تحقيق، پودر CoNiCrAIY توسط فرايندهاي پاشش حرارتي سوخت اكسيژن سرعت بالا (HVOF) و پاشش پلاسمايي فشار پايين (LPPS) روي زيرلايه هايي از جنس سوپر آلياژ پايه نيكل IN738 پوشش دهي شدند. آزمايش اكسيداسيون دماي بالا در دماي ۱۰۵۰ و زمان ۲۰۰ ساعت در كوره ماقلي روي پوششها انجام شد. ريز ساختار و تركيب فازي پوششها قبل و بعد از آزمايش اكسيداسيون توسط SEM و XRD بررسي شدند. نتايج نشان دادند كه ميزان تخلخل درصد) (حجمي) و زيري سطح (ميكرومتر) براي پوشش HVOF به ترتيب ۰/۶ و ۴/۴ و براي پوشش LPPS به ترتيب ۲ و ۶/۶۲ اندازه گيري شد پوشش HVOF شامل دو فاز CoNiCr و Co,Ni Al) در حالي كه پوشش LPPS متشكل از تك فاز Y-CoNiCr بود. ناپديد شدن فاز B در پوشش LPPS پس از پاشش ناشي از انحلال در جت پلاسما و عدم بازيابي آن در شرايط كوئنچ سريع و انجماد غير تعادلي بود. اين فاز پس از عمليات حرارتي بازيابي شد. ريز ساختار پوشش LPPS به دليل لايه نشاني در فشار پايين اكسيژن در محفظه خلاً داراي اكسيد بسيار كمتري نسبت به پوشش HVOF بود. پس از ۲۰۰ ساعت آزمايش اكسيداسيون ميزان فاز B به عنوان معيار مقاومت به اكسيداسيون به طور كامل در پوشش LPPS مصرف شد در حالي كه پوشش HVOF شامل رسوبات باقيمانده B بود ميانگين ضخامت لايه TGO براي پوشش HVOF و LPPS به ترتيب ۵/۲±۰/۳ و ۷/۱±۰/۴ ميكرومتر محاسبه شد حضور اكسيدهاي پراكنده در ريز ساختار زبري پايينتر و ساختار متراكم تر پوشش HVOF به عنوان دلايل مقاومت به اكسيداسيون بالاتر آن نسبت به پوشش LPPS پيشنهاد شدند.