زيست نشانگرهاي متابولوميكي پلاسما در كارسينوم پاپيلاري تيروئيد: مطالعه مورد شاهدي و مقايسه نظام مند

مقدمه: كارسينوم پاپيلاري تيروئيد (PTC) داراي سريع‌ترين ميزان رشد درميان ساير انواع سرطان‌هاي تيروئيد در سطح جهاني است. لذا، يافتن نشانگرهاي زيستي كارآمد براي غربالگري اوليه PTC ضروري است. هدف ما بررسي متابوليت‌هاي پلاسماييPTC با استفاده از رويكرد متابولوميك غيرهدفمند مبتني بر رزونانس مغناطيسي هسته‌اي پروتون (1H-NMR) بود. مروري نظام‌مند نيز براي مقايسه نتايج ما با مطالعات مربوط به اختلال متابوليك PTC با استفاده از متابولوميك مبتني برNMR انجام شد. مواد و روش‌ها: از 1H-NMR براي ارزيابي تغييرات متابوليكي در پلاسماي بيماران مبتلا بهPTC در مقايسه با افراد سالم استفاده شد. براي شناسايي متابوليت‌هاي تغيير يافته، تجزيه و تحليل‌هاي تك و چند متغيره از جمله OPLS-DA، تجزيه و تحليل مسيرهاي متابوليكي و آزمون‌هاي t-test به كار گرفته شد. جستجوي مقالات منتشر شده در فاصله سال 2014 تا 2024 انجام شد. پس از حذف موارد تكراري، مقالات نامرتبط و مطالعات مروري‌، 10مطالعه واجد معيارهاي لازم شناخته شدند. يافته‌ها: طبق تحليل آماري تك و چند متغيره، سه متابوليت گلوتامين، كولين و سوكسينيك اسيد بين گروه PTC و گروه سالم تفاوت معني‌دار داشتند. كاهش سطح گلوتامين احتمالاً با خطر بالاي تومورزايي PTC مرتبط بود (نسبت شانس0/90؛ فاصله اطمينان 95% (CI): 0/83-0/97؛0/011 =P). همچنين تحليل ROC نشان داد كه اندازه گيري مقادير گلوتامين مي‌تواند مبتلايان به PTC را از افراد سالم متمايز كند (0/98=AUC). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه رويكرد نيم‌رخ متابولوميك مبتني بر NMR داراي توانايي ارائه داده‌هاي قابل توجه در شناسايي نشانگرهاي زيستي تشخيصي براي تشخيص زودهنگام بيماران مبتلا به PTC است.