ماهيت حقوقي پيمان حق تقدم در حقوق جديد فرانسه و جايگاه آن در حقوق ايران

وضعيت عادي و متداول انعقاد عقد دلالت بر آن دارد كه طرفين در فرايند ايجاد قصد و رضا، پس از بررسي كليۀ شرايط و اوضاع و احوال مرتبط با عقد، به تصميم قاطع مي‌رسند. در كنار اين حالت عادي، بر حسب دلايلي، ممكن است توافقات مقدماتي در منعقد شدن عقد نهايي صورت گيرد كه موجد آثار حقوقي است. به طور كلي، تعهد يك‌جانبه به فروش و پيمان حق تقدم دو شكل حقوقي مرسوم در مسير انعقاد عقد اصلي است كه به‌رغم مشابهت‌ها بايد آن‌ها را دو نهاد حقوقي مستقل با دو رژيم حقوقي متفاوت در نظر گرفت. پيمان حق تقدم موضوع اين پژوهش محل اختلاف نظر بين حقوقدانان و رويۀ قضايي از باب مفهوم و ماهيت است كه قانون‌گذار فرانسه در اصلاحات اخير درصدد آن بوده است كه ضمن شناسايي آن به منزلة يك نهاد مقدماتي قرارداد آثار لازم را بر آن جاري كند. در اين جستار، سعي شده مفهوم اين نهاد حقوقي به همراه كاركرد‌هاي مؤثر آن بررسي و جايگاه آن در حقوق ايران تعيين شود.