تحولات نوين مطالعات تطبيقي و گذر از مرزبندي تاريخي رسانه‌هاي هنر

پديده‌هاي مرتبط با علوم انساني و به تبع آن مباني نظري هنر به دو شكل درون متني و برون متني تحول پيدا مي‌كنند. ‏شكل اول به عميق‌تر و دقيق‌تر شدن يك پديده و مسائل مرتبط با آن كمك نموده و شكل دوم، موضوع را توسعه داده و به ‏كاركردهاي آن مي‌افزايد. متأثر از شكل دوم اين تحولات، شاخه‌ي جديدي از مطالعات تطبيقي در هنر با عنوان مطالعات بيناهنري، ‏رويكرد شناختي تازه‌اي را ارائه مي‌كند كه به شناخت و تبيين شباهت‌هاي رسانه‌هاي هنر، چگونگي تعامل بين آنها و عبور از مرز ‏بين رسانه‌ها توجه دارد. اين پژوهش تحليلي نظري و تطبيقي بر مسئله اصلي خود، يعي تبيين تحولات و دستاوردهاي رويكرد ‏جديد مطالعات تطبيقي است. هدف اين مقاله گشايش مدخل‌ها و مسيرهاي جديد پژوهش و آفرينش در ساحت هنر است. نتايج ‏بررسي‌هاي انجام شده در اين پژوهش نشان مي‌دهد تحولات جديد مطالعات تطبيقي در هنر با بررسي و قياس آثار هنري ‏رسانه‌هاي مختلف، به نقطه‌اي رسيده كه تمايل دارد از مرزبندي بين رسانه‌هاي هنري عبور كرده و نهايتا همه آن‌ها را صرفا اثر ‏هنري بنامد و از اين مسير در قياس بين هنر و ناهنر، گزاره‌هايي را براي تعريف ماهيت «هنر» در نسبت با شيوه‌ي تجربه آن ارائه ‏كند.‏