نقش زيست اخلاقي در معناي زندگي (از نگاه قاضي سعيد قمي)

در دنياي پرچالشي كه بسياري از انسان‌ها يا به سوي پوچ‌گرايي تمايل پيدا كرده‌اند و يا سرگردان و حيران روزگار مي‌گذرانند، معناي زندگي اهميت بيشتري پيدا كرده است. علم جديد و فناوري، با وجود فراهم كردن زندگي راحت‌تر؛ اما با حذف يا بي‌توجهي به امور معنوي و قدسي، انسان معاصر را از معناي حقيقي زندگي و زيست اخلاقي دور كرده است. قاضي سعيد قمي با پيشينه فكري روايي، عرفاني و فلسفي، از انديشمندان دوره‌ي صفويه است كه براي انسان امروزي حرف‌هاي زيادي براي شنيده شدن دارد. پرسش اصلي ما اين است كه آيا زيست اخلاقي با رويكرد معنويت ديني بر معناي زندگي ما اثر دارد؟ در اين مقاله با روش كتابخانه‌اي و تمركز بر آثار و كتاب‌هاي اين متفكر شيعي كه بازتاب دهنده‌ي افكار او و انديشه‌هاي اساتيدش است، تلاش شده كه ارتباط ميان اخلاق و معنويت و معنا بازخواني شود و با ارائه راهكارهايي انسان بي‌هويت يا باهويت مصنوعي را به مسير هدفمند خلقت بازگرداند و با نشان دادن خانه‌ي حقيقي معنابخش زندگي، از پوچ انگاري‌ها و خودكشي‌ها و بي‌اخلاقي‌هاي فردي و مشكلات رواني، اخلاقي فردي و اجتماعي جامعه بشري بكاهد. تنها راه معنابخشي به زندگي، بازگشت به معنويت ديني و اخلاق است. با اين نگرش، زيست اخلاقي، بدون معنويت ديني معنا ندارد و بدون زيست اخلاقي و معنوي نميتوان معناي دقيق و حقيقي براي زندگي داشت.