بازي وارسازي در آموزش و گردشگري

تعامل ضعيف بين دانش آموزان و فقدان انگيزه، موجب شده است كه مؤسسات آموزشي به‌دنبال راهكارهايي جهت بهبود يادگيري و افزايش انگيزه باشند. بر اين اساس، پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش بازي وارسازي و گردشگري به‌عنوان ابزار و استراتژي هاي مؤثر در يادگيري نگاشته شده است. با توجه به ماهيت موضوع و هدف پژوهش، روش حاكم بر فضاي تحقيق توصيفي-تحليلي است. داده‌ها و اطلاعات موردنياز از طريق منابع آرشيوي، با مراجعه به مجلات و كتب مرتبط با موضوع گردآوري شده است. نتايج حاصل، بيانگر آن است كه بازي وارسازي باعث ترغيب به مشاركت فعال دانش آموزان  در فرآيندها و فعاليت هاي آموزشي مي‌شود و بازده آموزش را نسبت به حالت سنتي افزايش مي دهد. همچنين يادگيري دانش آموزان از طريق سفر و گردشگري مي تواند منجر به گسترش ديدگاه آنها درباره دنيا و يادگيري مهارت هاي عمومي زندگي، رياضيات، نقشه خواني و ديگر ارزش هاي فرهنگي شود. در اين زمينه، استفاده از برنامه هاي بازي وارسازي در گردشگري نيز منجر به درگيرشدن حواس پنجگانه دانش آموزان، ايجاد خاطره هاي به يادماندني و درنتيجه يادگيري بهتر مي شود. بنابراين با توجه به اينكه بازي وارسازي و گردشگري، هر دو تأثيرات مثبت قابل‌توجهي بر يادگيري و گسترش افق ديد دانش آموزان دارند، استفاده از محتواهاي آموزشي بازي وارسازي شده در سفر و بازديدهاي ميداني دانش آموزان مي‌تواند در پيشبرد اهداف آموزشي مؤثر باشد. لذا متوليان بايد به طراحي و ساخت بازي هاي آموزشي مرتبط اقدام نموده و به توليد محتواي آموزشي مناسب در كنار سفرهاي تفريحي توجه نمايند.