درمان با طبيعت براي توسعه گردشگري سلامت در ايران

بشر همواره طبيعت را منبعي براي سلامت پنداشته است، چنانچه در فرهنگ كهن پارسي نيز حضور در طبيعت و  بهره‌مندي از منابع آن توصيه شده است. درهرحال، اكنون با ارائه گونه‌هاي مختلف گردشگري، بر بهره‌مندي از طبيعت در توسعه فعاليت‌هاي نوين گردشگري تأكيد بسيار مي‌شود. در ايران، استقبال از اكوتوريسم و طبيعت‌گردي به‌عنوان گونه‌هايي از گردشگري مبتني بر طبيعت رشد قابل‌توجهي داشته است. حال آنكه با وجود تفاوت در شرايط اقليمي و جغرافيايي كشور، محصولات و نواوري‌هاي گردشگري سلامت به فراخور اين شرايط از تنوع چندان مطلوبي برخوردار نيستند. اين درحالي است كه سفر با انگيزه درمان يكي از كهن‌ترين دلايل سفر بوده و در سال‌هاي اخير توسعه گردشگري سلامت مورد توجه قرار گرفته است. هرچند بيشتر تلاش‌ها بر جذب گردشگراني تمركز يافته كه فقط يك بخش از اين گونه گردشگري يعني گردشگري پزشكي را دربرمي‌گيرد. نتايج نشان مي‌دهد، براي توسعه بخش ديگر گردشگري سلامت يعني تندرستي با استفاده از منابع طبيعي مي‌توان در سه قالب گردشگري سلامت برپايه منابع آب، شاخص‌هاي اقليمي، تحرك و جنبش به توسعه محصولات گردشگري پرداخت كه براساس منابع، شاخص‌ها، شيوه‌ها و اثرات درماني اين سه گروه، سبب نواوري و تنوع در صنعت گردشگري كشور خواهند شد.