طراحي الگوي فرهنگ مقاومت در ميان بسيجيان (مطالعه موردي: استان كهگيلويه و بويراحمد)

اين پژوهش باهدف طراحي الگوي فرهنگ مقاومت در ميان بسيجيان(مطالعه موردي: استان كهگيلويه و بويراحمد) انجام‌شده است. روش تحقيق ازنظر هدف كاربردي و ازنظر نوع دادها آميخته است. مشاركت‌كنندگان بخش كيفي خبرگان علمي و دانشگاهي مديريت فرهنگي، علوم سياسي و مديران اجرايي فرهنگي هستند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند با 20 نفر از آنان مصاحبه به عمل آمد. استراتژي اين پژوهش در بخش كيفي داده بنياد مبتني بر رويكرد ظاهر شونده و روش تجزيه‌وتحليل اطلاعات بر اساس گام‌هاي كدگذاري گليزر است. در مرحله كمي، جامعه آماري بسيجيان نهادهاي فرهنگي و مديران حوزه‌هاي مقاومت بسيج استان كهگيلويه و بويراحمد به تعداد 750 بود، حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 254 نفر و نمونه‌گيري به روش طبقه‌اي انجام شد. ابزار تحقيق در مرحله كمي پرسشنامه استخراج‌شده از مرحله كيفي بود. اعتبارسنجي مدل با استفاده از تحليل عاملي تأييدي و استفاده از نرم‌افزارهاي Spss 22 وLisrel8 و Excel انجام شد. نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل دادها نشان داد كه عوامل محوري فرهنگ مقاومت در ميان بسيجيان شامل جامعه‌پذيري و گفتمان سازي، نگرش و باور و هويت انقلابي مي‌باشد و عوامل تقويت‌كننده فرهنگ مقاومت در ميان بسيجيان معنويت‌گرايي و روحيه جهادي است. همچنين عوامل بسترساز توسعه اجتماعي و اخلاق‌مداري، فرهنگ محيطي، مبارزه با سلطه و مشاركت هستند و در مسير اجراي الگوي فرهنگ مقاومت در ميان بسيجيان همواره موانعي وجود دارد كه براي حل آن‌ها نيازمند تدابير مختلفي مي‌باشد، جناح‌بازي سياسي و رذايل اخلاقي ازجمله موانع شكل‌گيري اين الگو مي‌باشند، پياده‌سازي الگوي فرهنگ مقاومت داراي پيامدهاي از قبيل امنيت پايدار و جهاني‌شدن است.