تحليل‌‌ تأثير روش‌‌هاي انتقال فناوري بر ظرفيت جذب شركت‌هاي اكتشاف و توليد ايران (E P)

در طول سدۀ گذشته كشور ايران تلاش‌‌هاي زيادي براي انتقال فناوري از طريق شركت‌‌هاي نفتي داشته، ولي كمتر در اين عرصه موفق بوده است. يكي از دلايل اين عدم‌توفيق را‌ مي‌توان در ميزان ظرفيت جذب شركت‌‌هاي نفتي در پذيرش فناوري‌‌هاي انتقال‌يافته جُست. هدف پژوهش حاضر تحليل‌‌ تأثير روش‌هاي انتقال فناوري بر ارتقاي ظرفيت جذب شركت‌هاي نفتي به روش توصيفي ـ پيمايشي است. به اين منظور ضمن بررسي كامل معيارهاي‌ مؤثر بر ظرفيت جذب در روش‌هاي انتقال فناوري، وضعيت روش‌هاي انتقال فناوري در شركت‌هاي اكتشاف و توليد ايران از اين منظر مورد پيمايش قرار گرفت‌. جامعۀ آماري اين پژوهش را كليۀ خبرگان و متخصصان حوزۀ مديريت فناوري و حوزۀ نفت و گاز تشكيل دادند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند، 31 نفر از آنها‌‌ انتخاب شد و‌‌ براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامۀ‌‌ محقق‌ساخته و براي تحليل داده از آزمون تي استفاده شد.‌‌ نتايج حاكي از آن است كه با تكيه بر 20 معيار منتخب ظرفيت جذب و بررسي بيش از 23 روش همكاري در بين شركت‌هاي ايراني، 15 روش بيشترين‌‌ تأثير را بر ظرفيت جذب در شركت‌هاي ايراني داشته‌‌‌اند. در همين راستا رهيافت‌هاي سياستي نيز ارائه شد.‌‌