بررسي و مقايسه شيوه‌هاي تربيتي ادراك شده والدين با صميميت و بخشودگي دانشجويان

زمينه و هدف: عدم درمان افسردگي با اختلال در عملكرد تحصيلي، افزايش شدت افسردگي، سردردهاي ميگرني، سوء مصرف الكل و مواد، استرس زياد، حمايت اجتماعي پايين، احساس حقارت در مدرسه، احساس پوچي و بي‌ارزشي، نشانه‌هاي جسماني و كشمكش با والدين و خطر خودكشي، بار اقتصادي هنگفت براي دولت‌ها همراه خواهد بود بنابراين دستيابي به راه‌هاي مؤثر جهت درمان اين بيماري بيش از پيش ضروري مي‌نمايد. لذا اين مطالعه با هدف اثر بخشي رفتار درماني گفتگويي بر ميزان نگراني از تصوير بدني زنان داراي نشانگان افسردگي در سال 1402 انجام شد. روش و مواد: اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي، به لحاظ جمع‌آوري داده‌ها از جمله مطالعات كاربردي و به لحاظ روش گردآوري داده‌ها، كمّي (پرسشنامه) و مبتني بر رويكرد تجربي و آزمايشي با استفاده از تحليل واريانس بوده است. يافته‌ها: يافته‌هاي آماري حاكي از آن است كه رفتار درماني گفتگويي حداقل از لحاظ يكي از متغيرهاي وابسته (افسردگي و نگراني از تصوير بدني) ميانگين گروه آزمايشي را نسبت به گروه كنترل در مرحله پس آزمون افزايش داده است و بين دو گروه پژوهش در تركيب خطي متغيرهاي افسردگي و نگراني از تصوير بدني در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداي وجود دارد. همچنين يافته‌هاي آماري بيانگر آن است كه بين زنان داراي نشانگان افسردگي گروه آزمايشي و گروه كنترل از لحاظ متغير افسردگي تفـاوت معني‌داري وجـود دارد. علاوه بر اين يافته‌ها نشان داد كه بين زنان داراي نشانگان افسردگي گروه آزمايشي و گروه كنترل از لحاظ متغير نگراني از تصوير بدني تفـاوت معني‌داري وجـود دارد. نتيجه‌گيري: علاوه بر يافته‌هاي ذكر شده مهم‌ترين نتيجه مطالعه حاضر اين بود كه مشخص شد تاثير مداخله رفتار درماني گفتگويي بر افسردگي و نگراني از تصوير بدني به ترتيب 53 درصد و 47 درصد است كه اين ميزان تاثيرگذاري، مثبت و بالا مي‌باشد.‌