رابطه همسر آزاري با اضطراب فراگير در زنان مراجعه‌كننده به اورژانس اجتماعي شهر تهران

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه همسر آزاري با اضطراب فراگير درزنان مراجعه‌كننده به اورژانس اجتماعي شهر تهران در سال 1402 انجام شد. مواد و روش: روش پژوهش توصيفي – پيمايشي بود. جامعه آماري، موردمطالعه در اين پژوهش، زنان مراجعه‌كننده به اورژانس اجتماعي شهر تهران است و طبق آخرين آمار به‌عمل‌آمده از اورژانس‌هاي شهر تهران حدود 6000 نفر، و در اين پژوهش از روش طبقه‌اي نسبي، استفاده‌شده است و توزيع پرسشنامه و كار جمع‌آوري اطلاعات به‌صورت تصادفي بر روي آن‌ها صورت گرفته است. در اين پژوهش براي برآورد حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده‌شده است و طبق اين فرمول 380 نفر در نمونه‌ي آماري ما قرار مي‌گيرند. ابزار پژوهش نيز براي جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه همسر آزاري (هادسون و مك اينتاش، 1981) و اضطراب فراگير (آنتوني و همكاران، 2002) بوده كه قبل از اجرا، اعتبار و پايايي آن مورد تائيد قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بين مؤلفه‌هاي همسر آزاري با ميزان اضطراب زنان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد و نتايج رگرسيون نشان داد كه، همسر آزاري (سوءاستفاده غير فيزيكي و جسمي) 14 درصد واريانس ميزان اضطراب فراگير زنان را تبيين مي‌كند. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه همسر آزاري نقش مهمي در ايجاد و تشديد اضطراب فراگير در زنان دارد. اين نتايج مي‌تواند به برنامه‌ريزي‌هاي پيشگيري و مداخله‌اي در جهت كاهش همسر آزاري و اضطراب فراگير كمك كند.‌