پديدارشناسي اعتباريات و نيهيليسم اعتباري سايبر براساس آراي علامه طباطبايي

علامه نظريه اعتباريات را در تحليل پديده‌هاي مختلفي از قبيل معرفت، زبان دين، ارتباط ظاهر با باطن دين به كار گرفته است. به نظر علامه، زبان دين اعتباري است؛ يعني مجموعه‌اي از اعتباريات زبان دين را در بخش معارف تشكيل مي‌دهد كه به حقايق بر مي‌گردند.بحث از اعتباري مقابل حقيقي در آثار مرحوم علامه طباطبايي به دو صورت گوناگون مطرح شده است: (۱) بحث معرفت‌شناختي و بحث هستي‌شناختي. افزون بر اين دو از پديدارشناسي اعتباريات نيز مي‌توان سخن گفت. مراد از «پديدارشناسي اعتباريات» بررسي چگونگي ظهور روابط انسان با عالم و اشياء ديگر در قالب امور اعتباري است. نسبت انسان با اشياء ديگر بر چهار نوع است: حقيقي ـ حقيقي؛ حقيقي ـ اعتباري؛ اعتباري ـ حقيقي؛ اعتباري ـ اعتباري. اين سنخ اخير، رابطة اعتباري با چيزي است كه انسان آن را بدون برگشتن به حقيقت و صرفاً بر اساس ارتباط با اعتباريات بي‌اساس ديگر مي‌پذيرد. اين گونه اعتباريات را «اعتباريات پوچ» ناميديم. يكي از مهم‌ترين گونه‌هاي نيهيليسم كه در فضاي سايبر به چشم مي‌خورد نيهيليسم اعتباري است و صورت‌هاي مختلفي از آن در اين فضا به چشم مي‌خورد. تكنولوژي و فضاي مجازي با خود انبوهي از اعتباريات پوچ را به همراه آورده است و آدمي را در سياهچال نيهيليسم اعتباري گرفتار كرده است. راه دست‌شستن از آنها تنها بازگشت به اعتباريات حقيقي است؛ اعتبارياتي كه ريشه در حقيقت دارند. رابطه وجودي كه بشر جديد با فضاي سايبر و تكنولوژي پيدا كرده، جايگزين رابطه با امر قدسي و خدا شده است.