جايگاه هستي شناختي و معرفت شناختي فطرت و ارتباط آن با عقل نظري و عملي

در اين مقاله با روش تحليل عقلاني فطرت از دو حيث هستي شناختي و معرفت شناختي مورد پژوهش قرار گرفته و هدف و نتايج زير به دست آمده است:فطرت از حيث هستي شناختي، آفرينش ويژه و نحوه وجود انسان است؛ انسان مانند لوح سفيد يا خميرشكل يافته اي به دنيا نمي آيد، بلكه عقل نظري و عملي آدمي به گونه اي خلق شده است كه در دو حوزه بينشي و گرايشي مفطور به استعدادهايي است كه سمت و سويشان انسان بالفعل شدن است. فطرت داراي ويژگي هايي از جمله همگاني بودن، غير اكتسابي بودن، زوال ناپذيري، تشكيك پذيري، هدايت گري انسان، برخورداري از مراتب مختلف علمي از جمله مراتب لوامه و ملهمه و مطمئنه و ... مي باشد.فطرت از حيث معرفتي منبعي جدا و مستقل در كنار منابع معرفت نيست، بلكه در حوزه منبع عقل نظري قرار دارد و از حيث عقل عملي مرتبه اي از عقل است كه خاصيت ادراك شهودي دارد. اين پژوهش از آن جهت اهميت دارد كه فطرت از جهتي زير بناي علوم انساني و از جهتي ديگر نوع تبيين هستي شناختي و معرفت فطرت، در انتزاع لوازم و دلالت هاي تربيتي و شناختي اهميت ويژه اي دارد.