ميزان وام‌گيري حروف اضافه و ضمائر در كردي كلهري در افراد دو زبانه كرد-فارس زبان

تماس زباني مي تواند داراي پيامدهاي بسياري براي زبان هاي درگير باشد. وام گيري واژگاني يا ساختاري يكي از پيامدهاي تماس زباني است كه در آن عناصري از زبان غالب ممكن است وارد زبان پذيرا شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسي ميزان بهره‌گيري از حروف اضافه و ضميرهاي بومي يا وام واژه معادل فارسي آن‌ها در كردي كلهري است. براي گردآوري داده ها، از يك پرسشنامه (فهرست) محقق‌ساخته بهره گرفته شد تا روشن شود كه گروه هاي مختلف تا چه اندازه از واژه‌هاي بومي يا وام واژه هاي فارسي بهره مي گيرند. براساس متغيرهاي سن، جنسيت و تحصيلات، افراد انتخاب‌شده به هشت گروه دسته‌بندي شدند: مردان/ زنان باسواد جوان، مردان/ زنان با سواد مسن، مردان/ زنان بي سواد جوان و مردان/ زنان بي سواد مسن. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه در گروه هاي مختلف اجتماعي به طور متوسط بين 7. 82 تا 100 درصد از حروف اضافه بومي و  بين 08. 76 تا 100 درصد از ضميرهاي كردي استفاده نموده اند. زنان جوان باسواد بيشترين ميزان بهره‌گيري از حروف اضافه (3. 17 درصد) و ضميرهاي غيربومي (92. 12 درصد) را در بر داشتند. آزمون آماري مورد استفاده (آناليز واريانس سه عاملي) نشان داد كه دو عامل تحصيلات و سن (برخلاف جنسيت) هم به‌تنهايي و هم در تعامل با هم نقش معناداري در تنوعات مشاهده شده آن‌ها بر عهده دارند.