مدل ساختاري مديريت ريسك زنجيره تأمين بنزين بر اساس تاب آوري با رويكرد آميخته

از آنجايي كه ريسك هاي زنجيره تأمين به هم تابيده هستند يك رويكرد تاب آور براي كاهش ريسك مي تواند ريسك هاي زنجيره تأمين را تعديل نمايد .پژوهش حاضر با هدف شناسايي و تعيين روابط بين عوامل اثرگذار در مديريت ريسك زنجيره تأمين بنزين بر اساس تاب آوري با استفاده از رويكردي آميخته (كيفي -كمّي) انجام شده است. براي اين منظور از روش مالتي گراندد تئوري جهت شناسايي عوامل اثرگذار ، از روش مدلسازي تفسيري ساختاري براي تعيين روابط و ايجاد مدل و از روش مدلسازي معادلات ساختاري  براي برازش مدل استفاده كرديم. لذا بعد از شناسايي عوامل اثرگذار،روابط بين آن ها با استفاده از نظرسنجي از 17 خبره مشخص شد و مدل تفسيري ساختاري به دست آمد. سپس با استفاده از داده هاي حاصل از نظر سنجي با تعداد 350 نفر از مديران و كارشناسان شركت ملي پخش فراورده هاي نفتي ايران،مدل حاصل اعتبارسنجي شد. يافته هاي پژوهش  نشان داد كه ريسك هاي زنجيره تأمين بنزين ضمن اثرگذاري بر يكديگر،بر عوامل تاب آوري اثر ميگذارند. لذا عوامل  تاب آوري تحت تأثير ريسك ها قرار گرفته و جهت كنترل آنها واكنش مي دهند و اين موضوع ميتواند منجر به دستيابي به اهداف مديريت ريسك زنجيره تأمين گردد.   [1] اين روش تركيبي از روش تئوري داده بنياد و روش تحليل محتوا مي باشد.