تركيبات تقريبي دو گونه خياردريايي Holothuria leucospilota وStichopus herrmanni طي چهار فصل در خليج چابهار (درياي عمان)

دانش تركيبات تقريبي بي‌ مهرگان مانند خيار دريايي به بهبود درك ما از اهميت غذايي اين موجودات زنده كمك مي‌كند. در اين مطالعه به بررسي تركيبات تقريبي (پروتئين،. چربي، خاكستر و رطوبت) دو گونه خيار دريايي Holothuria leucospilota وStichopus herrmanni  در خليج چابهار طي 4 فصل سال 1400 بر اساس روش‌هاي استاندارد پرداخته شد. خيارهاي دريايي پس از جمع‌آوري به آزمايشگاه منتقل شدند. براي تجزيه‌وتحليل تركيبات تقريبي 20 گرم عضله براي هر نمونه استفاده شد. تجزيه‌وتحليل (در سه تكرار) براي بررسي تركيبات تقريبي انجام شد. نتايج نشان داد كه درصد پروتئين از چربي در هر دو گونه خيار بالاتر بود و درصد پروتئين و چربي در گونه H. leucospilota بيشتر از S. hermanni بود به‌طوري‌كه بيشترين پروتئين خام در فصل تابستان براي گونه H. leucospilota (0.54±7.72درصد) و كمترين مقدار براي گونه S. hermanni در فصل بهار (0.26±3.23درصد) ثبت شد. بيشترين چربي نيز براي فصل بهار (0.29±4.56 درصد) در گونه H. leucospilota و كمترين در فصل زمستان (0.66±1.47 درصد) براي گونه S. hermanni مشاهده شد. درصد رطوبت و خاكستر در گونه S. hermanni بيشتر از H. leucospilota بود. بيشترين درصد رطوبت براي فصل تابستان (۴۵/0±۰۹/۸۷ درصد) در گونه S. hermanni و كمترين براي فصل زمستان (۴۸/0±۶۳/۸۱ درصد) در گونه H. leucospilota بود. بيشترين خاكستر در فصل پاييز (0.49±4.81 درصد) براي گونه S. hermanni و كمترين براي گونه H. leucospilota در فصل تابستان (0.28±1.23 درصد) بود. گونه H. leucospilota در مقايسه با گونه موردمطالعه ديگر به دليل دارابودن ارزش كالري بالا و محتواي پروتئين خام كافي، ازنظر تغذيه‌اي مناسب‌تر است.