رابطه سبك زندگي و نگرش به نقش مادرانه پژوهشي در شهر رشت

هدف: زنانگي و نقش مادري به عنوان يك ساختار نقشي جنسيتي بيش از همه در نگرش به مادري تجلي مي‌يابد و اين نگرش به مادري مي‌تواند تحت تأثير عوامل مختلفي باشد. از ديگر سو، در پرتو تحولاتي كه در سده اخير در جهان و ايران رخ داده، بسياري از مولفه هاي سبك زندگي، به ويژه در ميان زنان، در معرض تغيير قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسي جامعه شناسانه تأثير سبك زندگي بر نگرش به نقش مادري از زنان شهر رشت انجام شده است. روش  و مواد :  روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري تمام زنان متآهل داراي فرزند ساكن شهر رشت در سال 1400 است كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي و با حجم نمونه 384 نفر جمع آوري داده انجام گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها، متناسب با سطح سنجش متغيرها از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شده است. با توجه به هدف و فرضيه هاي پژوهش، نگرش به مادري و سبك زندگي زنان با نظريات بورديو، گيدنز، مانهايم و نيز برخي روايت هاي فمنيستي مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: با توجه به آزمون فرضيه ها بين سبك زندگي و نگرش به مادري رابطه معنادار وجود دارد. بدين صورت كه با مدرن شدن سبك زندگي، نگرش به نقش مادري در زنان نيز مدرن مي شود و اين مسئله در كليه جنبه هاي سبك زندگي نظير مديريت بدن، سبك خريد، مصرف فرهنگي و اوقات فراغت به چشم مي خورد .  با توجه به ميانگين شاخص هاي پژوهش، نگرش به مادري در زنان نه سنتي است و نه مدرن بلكه بينابين؛ اما نزديك به مدرن است؛ سبك زندگي زنان نيز در وضعيت مشابه قرار دارد و در محدوده بينابين (سنتي- مدرن) است. تحليل مسير نشان از آن دارد كه مصرف فرهنگي بيشترين اثر مستقيم را بر نگرش به مادري دارد. همچنين مديريت بدن و پايگاه اقتصادي و اجتماعي داراي اثرات مستقيم و غيرمستقيم و اوقات فراغت داراي اثر غيرمستقيم بر نگرش به مادري است.