طراحي الگوي روايت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي و بررسي اثربخشي آن بر صميميت زناشويي در زنان داراي ازدواج مجدد شهر شيراز

هدف: باتوجه‌به تأثير نقش ازدواج گذشته در ازدواج مجدد، پژوهشگر تلاش كرد تا يك الگوي مداخله‌اي كارآمد را با بهره‌گيري از رويكردهاي روايت درماني و ذهن‌آگاهي طراحي كرده تا از اين طريق بر صميميت زوجين اثر مثبت ايجاد نمايد؛ بنابراين پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به اين سؤال است كه طراحي الگوي روايت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اساس تجارب زيسته پديده انتقال در زنان با ازدواج مجدد و بررسي اثربخشي آن بر صميميت زناشويي در زنان داراي ازدواج مجدد چگونه است؟ روش : طرح پژوهش حاضر، آميخته - اكتشافي بوده و از نظر روش تحقيق شامل دو بخش كيفي و كمي بود. جامعه آماري شامل كليه زنان باتجربه ازدواج مجدد در شهر شيراز در سال 1400 بود. روش نمونه گيري هدفمند از نوع در دسترس بود كه در نهايت 24 زن داراي ازدواج مجدد انتخاب گرديدند . براي سنجش ميزان صميميت زوجين از پرسش‌نامه صميميت زوجين، استفاده شد. يافته ها: در بخش كيفي از نتايج به‌دست‌آمده از تحليل تجارب زيسته پديده انتقال زنان در ازدواج مجدد به‌منظور جايابي در طراحي الگوي روايت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي استفاده گرديد، بدين ترتيب كه در ابتدا مقولات و مفاهيم منتج از پديده انتقال مورد بررسي قرار گرفت و سپس از مفاهيم و تكنيك‌هاي روايت درماني و ذهن‌آگاهي كه بر كاهش آسيب‌هاي به‌دست‌آمده اثرگذار است، استفاده گرديد. بخش كمي پژوهش حاضر در قالب يك طرح نيمه‌تجربي صورت‌گرفته كه در آن يك گروه آزمايشي و يك گروه كنترل وجود داشت. از هر 2 گروه، يك هفته قبل از اجراي الگوي طراحي شده، پيش‌آزمون به عمل آمد. روش تجزيه‌وتحليل داده‌ها كوواريانس تك‌متغيره بود. نتايج پژوهش نشان دادند ميانگين نمرات آزمودني‌ها در مرحله پس‌آزمون از رشد قابل‌توجهي برخوردار بوده و ميانگين صميميت زناشويي آنان افزايش پيدا كرده است كه نشان‌دهندة اثربخشي مداخله‌ي آزمايشي در افزايش صميميت زناشويي در زنان باتجربه ازدواج مجدد است. در مقايسه با گروه كنترل نيز بايد اشاره كرد كه وضعيت گروه آزمايش پس از انجام مداخله‌ي آزمايشي به شكل مطلوبي افزايش داشته است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان دادند، روايت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اساس تجارب زيسته پديده انتقال بر افزايش صميميت زناشويي زنان باتجربه ازدواج مجدد در شهر شيراز اثرگذار بوده است.