مشاهداتي در عمر تلف شده در همه گيري كرونا در ايران

مقدمه و اهداف: سال هاي زندگي از دست رفته يا عمر تلف شده عبارت از سال هايي از زندگي است كه به علت فوت زود هنگام از دست رفته است. هدف از تهيه اين مقاله بررسي و گزارش سال هاي زندگي از دست رفته در ايران در دوران گسترش همه گيري بيماري كرونا (COVID-19) و مقايسه آن با دوره زماني مشابه قبل از وقوع اين همه گيري در سطح كشور بر اساس جنس، سن، و استان مي باشد. روش كار: گزارش هاي روزانه وزارت بهداشت، درمان، و آموزش پزشكي (وبدا) از موارد ابتلا و مرگ منتسب به بيماري كرونا در سطح كشور، گزارش هاي هفتگي سازمان ثبت احوال كشور در مورد تعداد فوت به تفكيك جنس، سن، استان، و تعداد تولد بر اساس سن مادر، جنس نوزاد، و استان محل تولد در سطح كشور، و گزارش هاي سرشماري مركز آمار كشور مورد استفاده قرار گرفته است. يافته ها: در دوران همه گيري بيماري كرونا در كشور ميزان خام مرگ از تمام علل در مقايسه با دوران مشابه قبل از همه گيري 27 درصد افزايش داشته است. در دوران همه گيري 319،136 مورد مرگ اضافه اتفاق افتاده است كه، 45% آن به صورت رسمي به وسيله وبدا به علت بيماري كرونا گزارش شده است. سال هاي زندگي از دست رفته در دوران همه گيري 4،897،995 برآورد شده است. نتيجه‌گيري: اين بررسي اگرچه به علت محدوديت در منابع آماري داراي بعضي كمبودهاي تحليلي در جزئيات مي باشد ولي به خوبي تاثير زيان بار همه گيري كرونا در ايران را در زمينه هاي جمعيتي و همه گير شناختي نشان مي دهد و مي توان اطلاعات اين مطالعه را براي برنامه ريزي هاي لازم و آمادگي در زمينه برخورد با همه گيري هايي از اين قبيل در آينده مورد استفاده قرار داد.