فراتحليل عوامل مؤثر بر بي‌تفاوتي سياسي ايرانيان؛ پژوهش‌هاي بازه زماني 1380-1401

بي‌تفاوتي سياسي به دل‌زدگي سياسي، بي‌ميلي سيلي، بي‌كنشي سياسي و عدم تمايل فرد به مشاركت سياسي اطلاق مي‌شود. هدف پژوهش، مطالعه عوامل مؤثر بر بي‌تفاوتي سياسي دربازه زماني 1401-1380 است. روش پژوهش از نوع فراتحليل كمي است كه محقق با استفاده از مرور ادبيات و تحقيقات صورت گرفته در بازه زماني 1380 الي 1401، بي‌تفاوتي سياسي با حجم نمونه 11 تحقيق را شناسايي و آنها را برحسب روش، حجم نمونه، ضرايب همبستگي و سطح معني‌داري، جامعه آماري و سال دسته‌بندي و سازمان‌دهي كرده است. يافته‌هاي تحقيق نشان داد بين عوامل سياسي (بي‌اعتمادي سياسي؛ بيگانگي سـياسي؛ عدم برخورداري از حقوق شهروندي؛ فـرهنگ سياسي پايين)، عوامل اجتماعي (قانون‌گريزي اجتماعي؛ احساس بي‌عدالت اجتماعي؛ آنومي اجتماعي؛ فقدان شفافيت اجتماعي؛ كيفيت پايين زندگي)، عوامل فرهنگي (مصرف رسانه‌هاي جمعي، ميزان دينداري؛ آنومي فرهنگي، فردگرايي)، عوامل اقتصادي (محروميت نسبي، بيكاري، طبقه اجتماعي- اقتصادي) و عوامل جمعيتي (تحصيلات، ميزان درآمد و سن) با بي‌تفاوتي سياسي رابطه معني‌داري دارند. نتايج نشان مي‌دهد بي‌تفاوتي سياسي متاثر از عوامل متعدد اقتصادي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي است كه ضرورت دارد براي جلوگيري از بروز اين پديده، زمينه‌هاي مشاركت سياسي شهروندان در امور جامعه از طريق ارتقاي پايگاه اجتماعي- اقتصادي افراد، تقويت عزت ‌نفس، احساس كارايي، افزايش اعـتماد سياسي و اجتماعي، تقويت مولفه‌هاي دينداري، برقراري عـدالت اجـتماعي و افزايش رضايت از زنـدگي فراهم شود.