مدلي از كيفيت گزارشگري مالي مبتني بر عوامل ساختاري و كارايي شركت‌ها با توجه به نقش كميته‌ نظارتي

اين پژوهش با هدف ارائه‌ي مدلي از كيفيت گزارشگري مالي مبتني بر عوامل ساختاري و كارايي شركت‌ها باتوجه به نقش كميته‌ نظارتي در شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي بازه زماني سال 1401 صورت گرفته است. تجزيه و تحليل داده‌ها بر اساس معادلات ساختاري مي‌باشد. باتوجه به نامحدود بودن جامعه آماري، به‌منظور انتخاب حجم نمونه 291 نفر از مديران، كاركنان و افراد صاحب‌نظر در حوزه مالي و حسابداري انتخاب گرديد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها در اين پژوهش پرسشنامه مي‌باشد. يافته‌ها در خصوص فرضيه اول نشان داد كه شرايط علّي با نقش ميانجي مقوله محوركيفيت گزارشگري مالي بر راهبرد تأثير مستقيم و معناداري دارد. در نتيجه فرضيه دوم مشخص گرديد كه مقوله محور كيفيت گزارشگري مالي با نقش ميانجي راهبرد بر پيامد تأثير مستقيم و معناداري دارد. نتيجه فرضيه سوم نشان داد شرايط علّي با نقش ميانجي مقوله محور كيفيت گزارشگري مالي و راهبرد بر پيامد تأثير مستقيم و معناداري دارد. نتيجه فرضيه چهارم حاكي از آن بود كه شرايط زمينه‌اي با نقش ميانجي راهبرد بر پيامد تأثير مستقيم و معناداري دارد. در نهايت نتيجه فرضيه پنجم مشخص شد كه شرايط مداخله‌گر با نقش ميانجي راهبرد بر پيامد تأثير مستقيم و معناداري دارد. شايان ذكر است پس از بررسي و تاييد مدل ساختاري، شاخص SRMR نيز كمتر از 0.10 گزارش شد و در نهايت، مدل نيز مورد تأييد قرار گرفت.