تدوين مدل علي خودجرحي نوجوانان دختر با رگه‌هاي شخصيت مرزي براساس خودشفقت‌ورزي با نقش ميانجي‌گر كاركرد خانواده

مقدمه: روند تحولي تغييرات مغز در دوره نوجواني، افراد را نسبت به خودجرحي آسيب پذير مي كند.بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي مدل علي خودجرحي در نوجوانان دختر با رگه هاي شخصيت مرزي بر اساس خودشفقت‌ورزي با نقش ميانجي گر كاركرد خانواده، انجام شد.روش كار:  روش پژوهش حاضر از نظر شيوه گردآوري داده ها توصيفي از نوع همبستگي است كه با تكنيك مدل معادلات ساختاري اجرا شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي نوجوانان دختر ۱۴ تا ۱۸ استان همدان در سال 1400-1401 بود كه از بين جامعه آماري ذكرشده،  با روش نمونه گيري در دسترس تعداد 350 نفر انتخاب شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش عبارتند از: مقياس شخصيت مرزي (Schizotypal Trait questionnaire-B form)، پرسشنامه آسيب به خود (Self-Harm Inventory)، پرسشنامه خودشفقت‌ورزي (Self-Compassion Scale (SCS) و پرسشنامه كاركرد خانواده (Family Assessment Device). در نهايت پس از جمع‌آوري اطلاعات از روش پژوهش هاي همبستگي و روش مدل معادلات ساختاري با به كارگيري از نرم افزارهاي  SPSS26 و AMOS24 استفاده شد. يافته ها: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه ضريب مسير خودشفقت‌ورزي بر رفتار خودجرحي در نوجوانان دختر با رگه هاي شخصيت مرزي اثر منفي و مستقيم دارد (P 0.001). هچنين خودشفقت‌ورزي از طريق كاركرد خانواده بر رفتار خودجرحي اثر غيرمستقيم دارد (P 0.001) 25 درصد از واريانس خود جرحي توسط متغيرهاي خودشفقت ورزي و كاركرد خانواده در نوجوانان با رگه هاي شخصيت مرزي تبيين مي كند. نتيجه گيري: به نظر مي رسد عدم وجود يا كمبود عوامل محافظت كننده در كنار عوامل خطر مي تواند موجب تقويت رفتارهاي خود جرحي شود، لذا توجه به عوامل محافظت كننده از جمله كاركرد مناسب خانواده و خود شفقت ورزي در كنار عوامل خطر رگه هاي شخصيت مرزي مي تواند در پيشگيري از رفتارهاي خودجرحي موثر باشد.